656 📌 #کمال #کمال_انسانی #تکامل_در_آخرت ❓ سوال: سلام من یه جا خوندم انسان نفس در آخرت مجرد تامه هستش و به همین دلیل هستش در آخرت کمال ممکن نیست . اگه اشکال نداره میشه برهان فلسفی این حکم و تصدیق رو بگید ✅پاسخ: سلام علیکم اینکه انسان در آخرت مجرد تامه هست یا با جسم است رو قبلا به شما پاسخ دادیم: مجردات در آخرت و برزخ مراتب مختلفی دارند. انسان هم در یک سطح پایین از تجرد است اما در قیامت جسم مثالین نیز دارد. حشر انسان روحانی و جسمانی است. کمال انسان در قیامت هم از نظر عقلی ممکن است و محال عقلی نیست. اما اینکه این کمال در قالب تکلیف و بازخواست به شکلی که در دنیا مطرح است باشد، اینطور نیست. انچه قبلا گفتیم که کمال ممکن نیست بخاطر اتمام مهلت تکلیف از این باب است. اما اینکه لطف خداوند شامل حال انسان بشود و در اخرت هم بر اساس بندگی انسان که برخواسته از شناخت عمیقتری نسبت به خداوند است، موجب کمال معنوی او بشود امری غیر ممکن نیست. بله هر مقدار معرفت و شناخت بیشتر شود، درک عبد بودن بیشتر شده و انسان را به کرنش و عبادت بیشتر می کشاند که این خود مراتبی از کمال را در پی دارد. اما کمال انسانی نتیجه اعمال او در دنیاست و در آخرت ازدیاد معرفت و کمال به معنای مهلت تکامل داشتن نیست. که انسان ها در آنجا از نتیجه اعمال بد خود بواسطه عمل نیکی که در آنجا انجام بدهند ، بیرون آیند. اگر انسانی از جهنم خارج شده و به بهشت می رود، نتیجه اعمال دنیایی اوست. انسان به مقامی که در آخرت به او اختصاص داده می شود رضایت کامل دارد و درک کاملی دارد که ارزش و نتیجه اعمال او بسیار کمتر از آن مقدار است و لطف خداوند است که انسان را در مقام معنوی و بهشتی که دارد جای می دهد. آیت الله مصباح یزدی: کمال عبارت است از «فعلیت و هستى محض و نداشتن قوه و استعداد». کمال، داشتن هر چیزی است که براى شى ء ممکن و لایق باشد. به سخن دیگر، کمال، نقطه پایان و مرحله نهایى و عالى هر شى ء و یا صفت یا اوصافى است که فعلیت اخیر شى ء اقتضاى واجد شدن آنها را دارد و امور دیگر در حدّى که براى رسیدن به کمال حقیقى آن مفید باشد، «کمال مقدمى» و «مقدمة الکمال» خواهند بود . در هرانسانی غریزه «حبّ کمال» وجود دارد؛ و رنج ها و سختی ها را به آرزوی آینده روشن تری بر خود هموار می سازد. انسان با پیمودن مراحل لازم هم در دنیا به کمالاتی می رسد و هم در آخرت، ولی فرقشان در این است که کمالات در دنیا جنبه مقدّمی و آلی (وسیله بودن) داشته، و زمینه را برای رسیدن به کمال نهایی در آخرت که جنبه عالی دارد، فراهم می آورند. چون واجب الوجود از جمیع جهات کامل و ممکن الوجود از جمیع جهات ناقص است، هنگامی که بنده ای در رفع نقائص خود سعی کند از نظر معنوی به خدا نزدیک می شود. این کمال مقدمه است برای کمال نهایی (لقاء الاهی). یعنی انسان در نقطه نهایی سیر استکمالی خویش به جایگاهی می رسد که آن جا، نزد خدا و جوار رحمت او است. چنانچه قرآن در مورد سرنوشت نهایی متقین می فرماید: «به تحقیق پرهیزگاران در باغ ها و نهرها (ی بهشت جاودانی) منزل خواهند گزید. در جایگاهی راستین نزد خداوند سلطنت و عزت متنعمند». و یا در آیه دیگری می فرماید: «ای انسان تو تلاش می کنی که با رنج و کوشش به سوی پروردگارت پیش روی و به ملاقات او نایل آیی». پس کمال انسان، در دنیا و آخرت رسیدن به مقام قرب الاهی در دنیا به معنایی که گفته شد و در آخرت به معنای حضور در جوار رحمت قدس الاهی (کمال نهایی) است. راه رسیدن به این مراتب از کمال در دنیا و آخرت، عبودیت و بندگی خدای متعال است که اظهار بندگی و نهایت خضوع و تسلیم در برابر فرمان های الاهی است، و هر عملی که به قصد عبادت و ثواب و تقرب انجام می گیرد باید تنها برای خدا باشد. ( مصباح یزدی، محمد تقی، اخلاق در قرآن، ج2، ص42،) مشاوره مذهبی در #ماه_رمضان پاسخ به شبهات دینی پاسخ به سوالات دینی پاسخ به احکام پاسخ به سوالات پاسخگو احکام پاسخگویی مرکز پاسخگویی به سوالات دینی موعظه| @pasokhha