💢اصرار بر گناه از منظر قرآن و سنت خدای تعالی در توصیف سالکان به سوی آخرت، یکی از اوصاف آنها را عدم اصرار بر گناه و عمل زشتی که قبلاً انجام داده‌اند بر می‌شمارد: «...وَلَمْ يُصِرُّوا عَلَىٰ مَا فَعَلُوا وَهُمْ يَعْلَمُونَ» و دانسته و آگاهانه بر آنچه مرتکب شده‌اند، پافشاری نمی‌کنند.[۱] و استغفار و توبه را به اصرار نداشتن بر گناه مقید می‌سازد. ابو بصیر از امام صادق علیه السلام نقل نموده که آن حضرت فرموده است: «به خدا قسم که خداوند چیزی را از عبادت و طاعت بنده نمی‌پذیرد در حالی که آن بنده بر چیزی از گناهان مصرّ باشد». [۲] اصرار بر گناهان صغیره، مصداق گناه کبیره است که سبب پذیرفته نشدن سایر عبادات است. در بعضی از روایات به صراحت، اصرار بر گناهان را از بزرگترین گناهان کبیره شمرده، دوری آن را از پیروان خویش خواسته‌اند. از آن جمله امام علی علیه السلام می‌فرماید: «بترس و دوری کن از اصرار بر گناه، زیرا اصرار از بزرگترین گناهان کبیره و عظیم‌ترین جرائم است».[۳] 📚منابع: [۱] آیه ۱۳۵ سوره آل عمران [۲] کلینی،یعقوب؛اصول کافی،تصحیح و تعلیق علی اکبر غفاری،دارالکتب الإسلامیه،چاپ ششم،۱۳۷۵ ش،جلد ۲،صفحه ۲۸۸ [۳]عبد الواحد آمدی؛غررالحکم و دررالکلم،ترجمه محمد علی انصاری،تصحیح مهدی انصاری قمی،نشر مؤسسه انتشاراتی امام عصر،چاپ دوم،۱۳۸۴ ش،صفحه ۱۹۲