‍ چرا وقتى به دامن طبيعت مى‌رويم احساس آرامش مى‌كنيم؟ ... براى اين كه هر يك از موجودات طبيعت، نقش فطرى و طبيعىِ خود را ايفا مى كنند... و نقابى به چهره ندارند... چشمه.اى كه از دلِ صخره‌ها بيرون مى‌تراود، درختانى كه به سوى آسمان، دست افراشته‌اند، آبشارى كه با آوايى دلنشين از بلندا به نشيب مى‌ريزد، آهويى كه در بيشه زاران و دامنهء كوهساران، آزاد و رها مى‌خرامد و مى‌جهد ... همه و همه، جان ما را سرشار از نشاط و حيات مى كند... طبيعى بودن و بى نقاب زيستن، سر چشمه‌ی زيبايى‌ها و آرامش روح است.