به سجده شكر پس از ادای فريضه نماز، سفارش اكيد كرده اند و بلكه آن را جبران كننده قصورِ نداشتن حضور قلب در نماز معرفی كرده و فرموده اند: اگر در نماز حضور قلب نداشتيد با نافله آن را تدارك كنيد و اگر در نافله نيز حضور نداشتيد با سجده شكر آن را جبران كنيد[۱]
انسان عابد نه تنها از خداوند طلبکار نیست، بلکه بدهکار او هم می‌شود و باید برای توفيق عبادت که خدای سبحان به او عطا فرموده سجده شکر کند و اگر عجز انسان نبود لازم بود برای هر سجده شکری نیز سجده شکر دیگری کند، چنان كه در بيان نورانی امام سجّاد(سلام الله علیه) آمده است: خدايا ما هرگاه تو را شكر كرديم بدهكار شديم؛ زيرا با توفيق شكر، نعمت جديدی به ما عطا كردی كه خود نيازمند شكری ديگر است.[۲]
[۱]وسائل الشیعه ج۷ ص۶
[۲]بحار الانوار ج۹۱ ص۱۴۶
تسنیم ج۴ ص۴۸
#آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی