بسم الله الرحمن الرحیم
🌷⚘🌷🌿🌷
سلام علیکم
حاج جواد فرحی یزدی
فرزند محمدعلی
متولد ۱۳۳۶
زادگاهش محله باغ پنبه از محله های قدیمی و از خانواده ای اصیل و بسیار مومن در شهر مقدس قم
پدرش حاج فرحی معروف، کاسب بسیار با تقوا که تجسم حبیب الله واقعی و از عاشقان اهل بیت علیهم السلام بود.
آقا جواد از کودکی و نوجوانی در کنار تحصیل به پدرش در امر معاش و کسب و کار کمک می کرد.
در جوانی با برادرش مرحوم حاج حسین فرحی به شغل لبنیاتی مشغول شد.
در جریان انقلاب اسلامی همراه جوانان و دوستان انقلابی به خصوص شهیدان مهدی و حسین مومن پور به مبارزه با رژیم طاغوت پرداختند.
با آغاز جنگ تحمیلی آقا جواد فرحی و جمعی از جوانان انقلابی و بسیجی قم از اولین گروه هایی بودند که به جبهه های جنگ شتافتند و به میدان جهاد با دشمنان وارد شدند.
آنها در گروه جنگ های نامنظم تحت امر شهید دکتر مصطفی چمران و آیت الله خامنه ای در جبهه خوزستان ، مظلومانه و با کمترین امکانات و حداقل تجهیزات با متجاوزین بعثی جنگیدند و در نجات سوسنگرد در آبان ماه ۱۳۵۹ نقش داشتند.
محمدجواد فرحی در بهمن ۱۳۵۹ در خط مقدم جبهه سوسنگرد بر اثر ترکش خمپاره دچار ضایعه نخاعی شد و به خیل جانبازان انقلاب اسلامی پیوست.
وی پس از ماه ها درمان و بستری شدن در بیمارستان به خانه مراجعت کرد و مادر بزرگوار و عزیزانش از او پرستاری کردند.
در سال۱۳۶۶ خانمی انقلابی و ایثارگر با او ازدواج کرد و بیش از سی سال این بانوی صبور و با استقامت همدم رنج و دردهای جانبازی و بیماری همسر جانبازش بود.
این جانباز عزیز ده ها بار در بیمارستان یا آسایشگاه جانبازان بستری شد و بارها مورد عمل جراحی و تحت درمان قرار گرفت. با توجه به زخم های بستر و جراحت ها و بیماری دیابت، پزشکان و پرستاران و دوستان و نزدیکان از صبر و استقامت او در شگفت بودند.
سرانجام روح بلند این عزیز دوست داشتنی در بامداد پنج شنبه ۱۹ فروردین ۱۴۰۰ از این تن خاکی به جوار حق تعالی پرکشید و آسمانی شد.
جانباز شهید حاج جواد فرحی همواره درراه پاک شهیدان و اطاعت و حمایت از انقلاب اسلامی و ولایت فقیه پیشتاز بود و هرگز در این راه سستی و ضعف به خود راه نداد.
این جانباز صبور و مقاوم برای همرزمان و دوستان و دیگر جانبازان همچون برادری دلسوز و یاری مهربان و سنگ صبور دوستان بود.
او در عمل و رفتار برای همه معلم اخلاق و ادب و تواضع ومتانت بود و
صبر و بردباری و ایثار و استقامتش زبانزد و الگو برای همه آشنایان و دوستان بود.
در زنده نگهداشتن یاد و خاطره شهیدان انقلاب اسلامی و دفاع مقدس و تجلیل از خانواده ایشان و توجه و عیادت از جانبازان دیگر بسیار کوشا و پیشقدم بود و در این راه از جان و مال مایه می گذاشت.
او عاشق واقعی اهل بیت علیهم السلام و مطیع بدون چون و چرای ولی فقیه زمان خویش بود و در انجام تکلیف شرعی و انقلابی در حد توان و یا بیش از حد انتظار می کوشید.
شهید فرحی تا آخرین لحظات عمر خویش امیدش را از دست نداد و به آینده این نظام و انقلاب خوش بین بود و در گفتهر و رفتار هم به دیگران امید و انگیزه می بخشید.
روحش با شهدای کربلا و رفقای شهیدش و ارباب شهیدان عالم حضرت سیدالشهدا علیه السلام محشور باد.
با صلوات