مگر ندیدی که خدا از آسمان برف و باران می‌فرستد؟! به‌برکت آن برف و باران، میوه‌هایی رنگارنگ پرورش می‌دهیم و در بعضی کوه‌ها رگه‌هایی به‌رنگ‌های گوناگون، مثل سفید و سرخ و سیاهِ سیاه، ایجاد می‌کنیم (۲۷) انسان‌ها و جانوران و چهارپایان را هم همان‌طور با رنگ‌های مختلف می‌آفرینیم. از میان بندگان خدا، فقط عالمان خداجو از خدا حساب می‌برند. خدا شکست‌ناپذیرِ آمرزنده است. (۲۸) کسانی که کتاب خدا را به‌دقت می‌خوانند و نماز را با آدابش می‌خوانند و از آنچه روزی‌شان کرده‌ایم، پنهان و آشکار، در راه خدا هزینه می‌کنند، به تجارتی سودآور امید بسته‌اند که ابداً زیان‌دِه نیست. (۲۹) این کارها را می‌کنند تا خدا آنان را کامل پاداش بدهد و از سرِ بزرگواری به رشد و تعالی برساند. آخر، خدا آمرزنده‌ای قدرشناس است. (۳۰) قرآنی که به تو وحی کردیم، حق است و تأییدکنندۀ کتاب‌های آسمانیِ موجود. خدا حال بندگانش را می‌داند و می‌بیند (۳۱) بعد از تو، قرآن را بین بندگان برگزیدۀ خودمان به‌یادگار می‌گذاریم. آخر، عده‌ای از بنده‌ها با ارتکاب گناه به خودشان بد می‌کنند، عده‌ای هم میانه‌رو و فرمانبردارند و عده‌ای، به توفیق الهی، در کارهای خوب سبقت می‌گیرند. البته به‌یادگارگذاشتن قرآن بین گروه سوم بزرگواریِ ویژۀ خداست. (۳۲) در بهشت، واردِ باغ‌هایی همیشه‌سبز می‌شوند. به دستبندهایی از طلا و مروارید آراسته می‌شوند و در آنجا جنس لباس‌هایشان حریرِ نرم و نازک است. (۳۳) می‌گویند: «خدا را شکر که نگرانی‌ها را از ما دور کرد. آخر، خدا آمرزنده‌ای قدرشناس است؛ (۳۴) همان کسی که از سرِ بزرگواری، ما را در این سرای همیشگی جای داد که در آن هیچ‌رقم رنج و خستگی سراغمان نمی‌آید.» (۳۵) فاطر [۲۷-۳۵ 🕋 پله پله تا خدا با قرآن🤲 👇👇👇 @ple_ple