سلام دوستان گلم، آیات ۳۳ تا ۴۰ سوره قمر رو می خونیم، آیه ۳۷ یه نکته ظریف داره، در داستان لوط ، مردم حیا رو گذاشتن کنار، اومدن به پیامبر گفتن مهمون هات رو بده باهاشون مراوده کنیم، یعنی پرده دری کردن، اینجا قران می گه کورشون کردیم، بعد هم عذاب اومد، گاهی یه گناه می کنم اما حیا دارم، مثلا در خلوت یه گناهی کردم، کسی هم نمی دونه، اما اون قدر بی حیا نبودم که پرده دری کنم ، اینجا هنوز چشمام کور نیست، چون می دونم اشتباه کردم، با یه تلنگر بر می گردم روی ریل توبه، می یفتم به گریه و اظهار پشیمونی .. این توفیق توبه به خاطر حیا بوده، هنوز کور نشدم، اما گاهی یه گناه می کنم، حیا رو هم می ذارم کنار، مثلا غیبت می کنم، بعد می گم : گفتم که گفتم، توی روش هم می گم، یا حق الناس می خورم بعد می گم: مملکت دزد بازاره، مردم همه گرگن، پول نفت خودمونه، دلم خواسته، زرنگم .....، دل می شکنم بعد می گم : بهتر بذار آدم بشه بفهمه با کی طرفه... اینجا کور می شم، چون پرده دری کردم ، مثل قوم لوط، حواسم باشه، اگه مدت هاست اشک توبه ندارم، یه جا کور شدم، .... 🕋 پله پله تا خدا با قرآن 🤲 https://eitaa.com/joinchat/477954705C33073b2825