🔸️﷽🔸️ ◀️#قرآن_اخلاق_کرونا۴۹ ⭐کرونا و عدالتخواهی(۵) 👈رابطه عدالت، عقلانیت و معنویت ♦️نکته بسیار مهم دیگری که برای عدالتخواهان آموزنده است این است که عدالت را نمیتوان گسسته از دیگر ابعاد دین تصور کرد. عدالت با دو مفهوم عقلانیت و معنویت درهم تنیده است. جدا شدن عدالت از ایندو ممکن نیست. اگر عدالت از عقلانیت و معنویت جدا شد، دیگر اصلًا عدالت نخواهد بود. اگر عقل و خرد در تشخیص مصادیق عدالت به کار گرفته نشود، انسان به گمراهی و اشتباه دچار می‏شود؛ خیال می‏کند چیزهایی عدالت است، درحالی‏که نیست؛ و چیزهایی را هم که عدالت است، گاهی نمی‏بیند. ♦️بنابراین عقلانیت و محاسبه، یکی از شرایط لازمِ رسیدن به عدالت است.البته نباید عقلانیت را به معنای محافظه کاری و بیمناکی پنداشت. محافظه کار کسی است که از تحول و دگرگونی می هراسد ولی عقلانیت به این معنا نیست. انقلاب عظیم اسلامی ما ناشی از عقلانیت بود. این‏طور نبود که مردم همین‏طور بی‏حساب و کتاب به خیابان بیایند و بتوانند یک رژیمِ آن‏چنانی را ساقط کنند؛ محاسبات عقلانی و کار عقلانی و کار فکری شده بود. 💢از سوی دیگر عدالت را نمیتوان از معنویت جدا کرد . عدالتی که بدون معنویت باشد، به ریاکاری و دروغ و انحراف و ظاهرسازی و تصنع تبدیل خواهد شد؛ مثل نظامهای کمونیستی که شعارشان عدالت بود. اما واقعیت زندگی آن‏ها مطلقاً نشان‏دهنده‏ی عدالت نبود؛ درست ضد عدالت بود. عده‏¬ای به اسم کارگر سر کار آمدند، که همان طبقه‏ی اشرافیِ رژیم‏های طاغوتی بودند و هیچ تفاوتی با آن‏ها نداشتند. زندگی سران کشورهای مارکسیستی این‏طور بود. طبقه‏ی اشراف جدیدی در آنجا وجود داشت که با معیارهای حزبی و سیاسیِ خاص خودشان روی کار آمده بود و از همه‏ی امکانات برخوردار بود؛ مردم هم در فقر و تهی‏دستی و بدبختی زندگی می‏کردند. بنابراین، این‏گونه عدالت‏طلبی بی‏دوام خواهد بود و از طریق درستِ خودش منحرف و ریاکارانه و دروغین خواهد بود. 💢البته معنویت هم بدون گرایش به عدالت، یک‏بُعدی است. بعضی‏ها اهل معنایند، اما هیچ نگاهی به عدالت ندارند؛ «من اصبح و لم یهتمّ بامور المسلمین فلیس بمسلم». آدم معنوی‏یی که با ظلم می‏سازد، با طاغوت می‏سازد، با نظام ظالمانه و سلطه می‏سازد، معنوی هم نیست. ⚡در مسئله‌ی عدالت، اعتقاد به مبدأ و معاد، یک نقش اساسی دارد؛نمیتوان توقع داشت که در جامعه عدالت به معنای حقیقی کلمه استقرار پیدا کند، در حالی که اعتقاد به مبدأ و معاد نباشد. هر جا اعتقاد به مبدأ و معاد نبود، عدالت یک چیز سربار، تحمیلی و اجباری بیش نخواهد بود. علت این هم که بعضی از طرحهای قشنگ غربی در باب عدالت مطلقاً در عمل تحقق پیدا نمیکند، همین است؛ پشتوانه‌ی اعتقادی ندارد. بی‌عدالتی مطلق در آنجا وجود دارد. علت همین است که پشتوانه‌ی اعتقاد به مبدأ و معاد در آن نیست. اعتقاد به معاد، اعتقاد به تجسم اعمال، اعتقاد به تجسم ملکات در قیامت، خیلی تأثیر دارد. ما عادل باشیم، عدل‌خواه باشیم، عدل را ستایش کنیم، برای عدل تلاش کنیم؛ اینها در قیامت تجسم پیدا خواهد کرد. نقطه‌ی مقابلش هم همین است. این اعتقاد، به انسان نشاط میدهد، نیرو میدهد. انسان بداند که رفتار ظالمانه، حتّی اندیشه‌ی ظالمانه، در عرصه‌ی تجسم اعمال در قیامت، چه بلائی به روز او می‌آورد، طبعاً به عدالت نزدیک می شود. (بیانات مقام معظم رهبری 8/6/84 و 3/6/96) 💎انسانی که قصد تحقق عدالت دارد باید فقط خداترس باشد و از هیچ نیرو و قدرت دیگری نهراست. «فلا تخشوا النّاس و اخشون» این حالت تنها با تهذیب نفس قوی به دست می آید. امام خمینی(ره) غایت عدالت بدون معنویت را این میدانند که گوسفندانی در چراگاه به شکل مساوی تغذیه کنند. تفکر مادی حداکثر انتظاری که از عدالت دارد همین است.(6/7/56) 💥به همین ترتیب کسانی که به دنبال عدالتخواهی هستند نیز هم باید با عنصر عقلانیت تربیت شده باشند و هم در بالاترین مسائل معنوی خود را تربیت کرده باشند. اگر نیروهای عدالتخواه در عقلانیت یا معنویت ضعف داشته باشند، مسیر عدالتخواهی به انحراف کشیده خواهد شد. ••✾❀🕊🍃🌺🍃🕊❀✾•• ☜【پیام_معنوی】 ✅ @pmsh313 ••✾❀🕊🍃🌺🍃🕊❀✾••