این روزا اگه کنار رودخونه‌ی کوکیتلم قدم بزنید و حوصله‌ی تحمل اندکی بوی تعفن رو داشته باشید، صدها و بلکه هزاران جنازه‌ی ماهی سالمون می‌بینید، به همراه تک و توک جفت‌های زنده‌ای که آخرین ساعت‌های عمرشونو می‌گذرونن، و تا چند روز آینده بعد از ریختن تخم‌هاشون می‌میرن و میشن جنازه‌های بعدی. ماهی سالمون توی رودخونه به دنیا میاد، و تا نزدیک زمان بلوغش توی آب شیرین رشد می‌کنه. بعد با جریان آب به سمت اقیانوس حرکت می‌کنه و دوران بزرگسالی‌شو در آب شور می‌گذرونه، چیزی بین یک تا پنج سال. اما جالب‌ترین نکته در موردشون اینه که اواخر عمر آنها که زنده مانند و توان تولیدمثل دارند، هرکدومشون دقیقا به همون رودخونه‌ی محل تولدش برمی‌گرده، تخم‌های نسل بعدی رو می‌ریزه، همونجا می‌میره و جنازه‌ش میشه غذای پرنده‌ها. خلاصه‌ای از چرخه‌ی ظاهرا بی‌معنی طبیعتی که چهار میلیارد ساله که خودش می‌سازه و خودش سلاخی‌ می‌کنه. خیام میگه: جامیست که عقل، آفرین می‌زندش صد بوسه ز مهر بر جبین می‌زندش این کوزه‌گر دهر چنین جام لطیف می‌سازد و باز بر زمین می‌زندش 📌 @ponezs