⭕️ زندگی دلیل می‌خواهد 💢 یکی از بزرگترین مشکلات قشر مذهبی جامعه ما در برخورد و مواجهه با اتفاقات مختلف، این است که اجازه تجربه به نسل بعد از خود را نمی‌دهد و توقع دارد تا نسل بعدی مکتب نرفته و خط ننوشته نگاری باشد که به غمزه مسئله آموز صد مدرس بشود. 💢 وقتی توقع پیامبری از نسل بعدی داشته باشیم و برای امر تربیت؛ مدیریت گفتار، برخورد و ساختار بینشی را حفظ نکنیم، آرام آرام نسلی بی تفاوت، بی‌گرایش و خسته از برخوردهای سخت و تکراری بارآوردیم که از ما دور می‌شوند. 💢 نسل تربیت یافته در مکتب فکری ما، زمانی که فاصله گرفت و گفتمان انقلاب اسلامی را پله پله نیاموخت، دلزده می‌شود و فضا را خالی می‌کند و این یعنی از بین رفتن بزرگترین سرمایه اجتماعی! 💢 حالا من!به عنوان مسئول و متولی نهاد بالادستی برای اینکه بخواهم هیبت خود را حفظ کنم، از آرمان‌هایم کوتاه می‌آیم و برای پر کردن این خلاء از تکنیک استفاده می‌کنم و این شروع سقوط گفتمانی است. 💢 هر گاه سرمایه اجتماعی یک جامعه بیشتر از آنکه محصول باشد، محصول جذب بشود، خروجی آن شترگاوپلنگی است به نام شترمرغ که وقتی از او بخواهی که تخم کند، می‌گوید که شتر است و چون بخواهی که بار ببرد، زبان می‌گشاد که مرغ است. 💢 در نتیجه عدم توجه به آینده به همراه نداشتن ادبیات گفتمانی در فضای تبلیغ در عرصه جنگ نرم و شناختی سبب می‌شود که بانگ رحیل را بازخوانی کنیم، این عاقبت مجموعه‌های فرهنگی فشل به خصوص در خواهد بود. اتفاقی که اگر برادران ما در سپاه عاقل باشند و با چشمانی باز ببینند، متوجه می‌شوند که رخ داده است. 💢 زندگی دلیل می‌خواهد و مسیر؛ مربی وظیفه‌اش ارائه این دو به متربی است. مربی زمانی به وظیفه‌اش می‌تواند عمل کند که فکر همه چیز را بکند. اقتصاد، زندگی آینده و ... ما چقدر دلیل‌هایمان برای زندگی خوب انقلابی را به نسل بعد منتقل کردیم؟ آیا توان گفت‌وگو را از دست دادیم و به منولوگ رسیدیم و اصلا همدیگر را نمی‌فهمیم یا اینکه برای رسیدن به راه تلاش می‌کنیم. 📌 @ponezs