#ایمان_ابوطالب( پدر حضرت علی.ع.)
بسم الله الرحمن الرحیم-
1⃣ ابوطالب كسى بود كه همسرش فاطمه بنت اسد را به اسلام دعوت كرد ( شرح نهج البلاغه ، ج۱۳ ، ص۲۷۲ ) ، وقتى فرزندش على(عليه السلام)را ديد كه سمت راست پيامبر(ص) و همراه وى به نماز ايستاده نه تنها او را منع نكرد، بلكه او را به همراهى با پيامبر(ص)فرمان داد ، به فرزند ديگرش جعفر نيز گفت كنار رسول خدا(ص) و در طرف چپ او نماز بگزار ( اسد الغابه ، ج۱ ، ص ۳۸۷ ; سيره حلبى ، ج۱ ، ص ۴۳۳ )
2⃣ در محاصره اقتصادى و اجتماعى مسلمين ، همراه مسلمانان به شعب ابوطالب رفت و ریاست قریش را بخاطر پیامبر رها کرد و در آنجا متحمل درد و رنج فراوان گشت. وقتى يكى از مشركان در مسجدالحرام مشتى خون و سرگين بر چهره پيامبر(ص)مى مالد ، ابوطالب شمشير حمايل كرده به مسجدالحرام مى رود و همان كار را بر سر او مى آورد ( كافى ، ج۱ ، ص ۴۴۹ ) ، در شعب ابوطالب براى حفظ جان پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم)كودك خردسال خود على(عليه السلام) را هر شب جاى او مى خواباند و رنج غربت فرزند ديگر خود جعفر را در هجرت به حبشه تحمل مى كرد.
3⃣ سخنان و اشعارى كه در تأييد پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم)از ابوطالب در منابع معتبر نقل شده بسيار زياد و متجاوز از هزار بيت است كه هم اكنون در كتابى به نام «ديوان اشعار ابوطالب» گردآورى شده است.در اشعارش اعتراف به دین اسلام کرده است:
يا شاهِـدَ الله عَلَىَّ فَاشْهَـد إنّى عَلى دِين النَّبىّ أحمد ( شرح نهج البلاغه، ج۱۴، ص ۷۸ ) .«خدايا شاهد باش كه من بر دين پيامبر يعنى احمد مى باشم».
4⃣ پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) در فوت ابوطالب سخت گريست و از خداوند براى او طلب مغفرت كرد ( شرح نهج البلاغه ،ج۱۴ ، ص ۷۶ ) . و فرمود: در اذيت و رنج ، آنچه قريش بر سرم آوردند كمتر از مصيبت ابوطالب بود و در جريان دعوتم بازو و نگهدار من بود و تا زمانى كه ابوطالب زنده بود قريشيان نمى توانستند مرا اذيت كنند ( سيره ابن هشام ، ج۲ ،ص ۳۰ ) . و هنگام دفن وى فرمود: اى عمو مرا در كودكى پرورش دادى ، در يتيمى كفالت كردى و در بزرگى يارى نمودى ، پس خداوند جزاى خيرت دهد ( تاريخ يعقوبى ، ج۲ ، ص ۳۵۰ ) . پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم)در تشييع جنازه او شركت كرد و وعده كرد كه روز قيامت براى پسر و مادر و عمويش ابوطالب شفاعت كند ( تاريخ يعقوبى ، ج۲ ، ص ۳۵ ) . با آن كه تشييع جنازه كافر و شفاعت وى صحيح نيست.
على(عليه السلام) سوگند ياد مى كند كه ابوطالب ، عبدالمطلب ، هاشم وعبدمناف هرگز بتى را نپرستيدند بلكه به سوى كعبه و به آيين ابراهيم(عليه السلام)نماز مى گزاردند ( كمال الدين ، ج۱ ، ص ۱۷۵ ) . و او را كسى مى داند كه اگر تمام گناهكاران روى زمين را شفاعت كند خداوند مى پذيرد ( بحارالأنوار ، ج۳۵ ،ص ۱۱۰ ) . امام سجّاد(عليه السلام) در پاسخ كسى كه از ايمان ابوطالب سؤال مى كرد فرمود: چقدر جاى تعجب است خداوند رسولش را نهى كرده كه زن مسلمانى در نكاح كافرى باشد ، فاطمه بنت اسد از زنانى است كه در اسلام بر ديگران سبقت گرفته است در حالى كه تا آخر عمر ابوطالب ، همسر او بود
( شرح نهج البلاغة ، ج۱۴ ، ص ۶۸ ;الغدير ، ج۷ ، ص ۳۸۱ ) .
امام باقر(عليه السلام)ايمان ابوطالب را از ايمان بسيارى از مردم برتر مى داند و نقل مى كند كه على(عليه السلام)دستور مى داد به نيابت وى حجّ به جا آورند ( سيره حلبى ، ج۳ ، ص ۲۰۵ ).
امام كاظم(عليه السلام)ابوطالب را از اوصياء انبياء پيشين مى داند كه به نبوت پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله وسلم)شهادت داد و در روز وفات وصايا را به او تحويل داد ( كافى ، ج۱ ، ص ۴۴۵ ) .
@porsesh42