باید مغزم را جایی، جا بگذارم! در فروشگاهی در خیابانی روی نیمکتی، پای درختی..‌. یا بسپارمش به دست سر به هواترین کودکی که می‌بینم تا با خودش ببرد بیندازد جایی دور و بدون مغز به خانه برگردم... آنوقت شاید در جواب آن‌هایی که می‌گویند فراموشش کن بگویم در مورد چه کسی حرف می‌زنید؟