بیان دوم
همچنین علامه حسن زاده آملی در همان کتاب در صفحۀ ۳۵ در «نامه به دوستى» که به تاریخ هشتم دی‌ماه ۱۳۴۹ نگاشته‌اند، آورده‌اند:
بسم اللّه خير الأسماء قالُوا سَلاماً قالَ سَلامٌ (هود/ ۷۰)
خوشا آن دل كه دارد قصد كويش
خوشا آن ديده دارد عشق رويش
خوشا آن بنده شيرين زبانى
كه همواره بود در گفت و گويش
خوشا آن سالك شوريده حالى
كه سرگرم است اندر هاى و هويش
خوشا آن رند مست لاابالى
حسن‌وار است محو ذات و خويش
كثرت اشتغال به قيل و قال موجب حرمان اين بى‌حال شد كه در اين مدّت نتوانست به مضمون فرموده امام صادق عليه السّلام كه: التّواصل بين الإخوان فى الحضر التّزاور و فى السفر التكاتب عمل كند؛ اگرچه دوست از ياد دوست نمى‌رود.
غرض از تصديع تذكر به اربعين كليمى است كه از اوّل ذى القعده تا دهم ذى الحجه است. خنك آنكه در اين ايام جمع هر دو سفر كند و ميقاتش در قربانگاه عاشقان يعنى منى بود.
در اين سه آيه كريمه درست تأمّل و تدبّر شود: وَ واعَدْنا مُوسى ثَلاثِينَ لَيْلَةً وَ أَتْمَمْناها بِعَشْرٍ فَتَمَّ مِيقاتُ رَبِّهِ أَرْبَعِينَ لَيْلَةً وَ لَمَّا جاءَ مُوسى لِمِيقاتِنا وَ كَلَّمَهُ رَبُّهُ. وَ إِذْ واعَدْنا مُوسى أَرْبَعِينَ لَيْلَةً .
و ديگر از غسل توبه يكشنبه ذى القعده و خواندن چهار ركعت نماز بعد از آن چنانكه مسبوقيد و هم در اعمال ماه ذى القعده مفاتيح مذكور است غفلت نشود. و هم‌چنين از خواندن دو ركعت نماز بين مغرب و عشاء در ده شب اوّل ذى الحجه تا دهم آن و به دستور اين نماز هم مستحضريد و هم در اعمال ماه ذى الحجه مفاتيح مسطور است كه در هر ركعت بعد از حمد و سوره توحيد يك بار و آيه وَ واعَدْنا مُوسى نيز يك بار خوانده مى‌شود. عمده حضور است و حضور است و حضور.»