نظر من را می‌خواهید؟ اسرائیلی‌ها عمرا نمی‌زنند! آنها پاسخ صریح و روشنی نخواهند داد. بر می‌گردند به عملیات‌های امنیتی، تروریستی همیشگی خودشان. تلاش خواهند کرد اپوزیسیون را تحریک به فعالیت سخت داخل ایران بکنند. بر عملیات‌های مخرب سایبری و ترور‌های پنهان و بیولوژیک متمرکز می‌مانند و… آن‌ها دوست دارند مستقیم و صریح و سریع پاسخ این تحقیر را بدهند چرا که هیچ چیزی به اندازه‌ی بی‌حیثیت شدن آزارشان نمی‌دهد. ولی نمی‌توانند. عاجز هستند. می‌ترسند. اگر پدافندشان در برابر عملیات مقدماتی وعده صادق توانسته بود همان ۸۰ درصد نرخ موفقیتِ مرسوم خودش را تکرار کند، در استفاده از این فرصت برای گوشمالی ایران و بازسازی چهره‌ی ضعیف خودشان در جهان عرب درنگ نمی‌کردند. ولی وقتی می‌بینند با یک ضربه‌ی محدود به یکی از اضلاع محور حدود ۵۰ درصد اصابت دقیق و موثر ثبت ثبت شده‌است ماجرا به کلی دگرگون می‌شود! امروز اسرائیل خودش را بی دفاع می‌بیند. در چنین شرتیطی هیچ‌وقت خودش را در معرض ضربه‌ای دست کم ده برابر وسیع‌تر قرار بدهد حتی اگر به قیمت بی‌حیثیت شدن باشد. آنچه روشن است معادله‌ی نبرد و دکترین دفاعی در اسرائیل دگرگون خواهد شد؛ دست کم تا به بار نشستن یک جهش تکنولوژیک جدی در پدافند موشکی، خبری از شلنگ تخته‌ اندازی‌های سال‌های اخیرشان نخواهد بود. واضح است بسیار خوشحالم این عجز اسرائیلی را می‌بینم وقتی هیچ گزینه‌ای ندارد و نخواهد زد! ولی… یک گوشه‌ی خیالم حسرت این را دارم که آن لعنتی‌ها با این نزدنشان عملا شانه خالی کرده و به نبرد رو در رو پشت کرده و این‌بار قسر در رفته‌اند. کور که نیست! ایران و محور مقاومت هم این بار چندان مخفی کاری در دستور العملشان نداشته‌اند. در روز روشن و جلوی چشم پهباد‌ها و ماهواره‌ها و جاسوس‌های آمریکایی و اسرائیلی، ضربه‌ی دوم چنان پر حجم و سگنین و ویران گر آماده شده که حق دارند شانه خالی کنند. حق دارند بی‌خیال آبرو حیثیتشان بشوند تا دچار پارگی و از هم گسیختگی نشوند. abouhoda 🇮🇷 🇵🇸 @Qodsiyan 🇮🇷 🇵🇸