🔰الهي! بِقُدْرَتِكَ عَلَيَّ تُبْ عَلَيَّ وَ بِحِلْمِكَ عَنِّي اعْفُ عَنِّي وَ بِعِلْمِكَ بِي ارْفُقْ بِي 🌴خدايا! به جهت قدرتي که بر من داري توبه‌ام را بپذير و به بردباري‌ات از من بگذر و به علمي که نسبت به من داري با من مدارا کن ✍در نظام هستي، جايگاه واقعي از آنِ خداي متعال است که هم علم مطلق است و هم قدرت مطلقه‌ي او بر همه‌ي موجودات و اشيا احاطه دارد و هم تمام حقوق اوليه و بالذات در رابطه‌ي موجودات و بالاخص انسان براي او محفوظ است. 💠در چنين شرايطي اگر انسان در برابر ربوبيت حق تعالي، مقام الهي را حفظ نکند و در زندگي اعتقادي و عملي، حق الهي را که بندگي او است رعايت نکند، استحقاق مذمت و دوري از او را دارد. در عين حال خداي متعال با صفت حلم وسيع خويش رفتار انسان را – که بسيار اتفاق مي‌افتد- ناديده گرفته و عفو مي‌فرمايد. در حقيقت با تعبيري که در مناجات آمده است، شخص گناه‌کار از خدا مي‌خواهد صفت حلمش را که پيامد آن عفو است بر او ظهور دهد. 💠خداي متعال بردباري نموده و بلافاصله و به سرعت در برابر جهل عبد ترتيب اثر نمي‌دهد. اما انسان ضعيف جهول، چون چنين جهلي نسبت به مقام قدس ربوبي دارد، دست به نافرماني زده و گناه از او ناشي مي‌شود. حق تعالي قادر است که بلافاصله پس از برخورد نامطلوب، عبد را مواخذه فرمايد اما اين کار را نمي‌کند و صفت صبر را ظهور مي‌دهد و حتي ثبت لغزش‌هاي بنده‌ي گناه‌کار خويش را به تأخير مي‌اندازد. 💠طبق بعضي از روايات به بنده از صبح تا شب و طبق بعضي ديگر از روايات، هفت ساعت مهلت داده مي‌شود و در پرونده‌ي اعمال او گناهي ثبت نمي‌شود،‌ به اين اميد که شايد برگردد. اگر برنگشت، باز هم با او اين‌گونه معامله‌ مي‌شود: (جَزاءُ سَيِّئَةٍ سَيِّئَةٌ مِثْلُها(1) كيفر بدى، مجازاتى است همانند آن. يعني حق تعالي در برابر هر سيئه‌اي، تنها يک گناه مي‌نويسد. اين برخورد حليمانه‌ي قادر مطلق با بنده‌ي عاجز و ضعيف و ذليل خويش است. همه‌ي عمر اگر بنده كند معصيت‌اش به يكي توبه ببخشد، كه غفور است و رحيم 💠اما کسي که حلم ندارد وقتي با برخورد ناشايستي از سوي ديگري مواجه مي‌شود مي‌گويد: «حالا با ما اين‌گونه برخورد کرد، ما هم با او برخورد مي‌کنيم؛ او را نابودش مي‌کنيم و از بين مي‌بريم!» 💠رابطه‌هاي غضب آلودي که بندگان نسبت به يکديگر دارند اين‌گونه است و چون از شرح صدر اندکي برخوردارند، حس انتقام‌جويي در وجودشان ظهور مي‌کند و هر يک تلاش مي‌کند به ديگري نشان دهد که عاجز نيست. وقتي حلم نباشد، نفس طغيان مي‌کند و گاهي شخص برخورد بدتري نسبت به طرف مقابل ابراز مي‌کند. 💠اما انسان عاقل چون به فکر اصلاح خود و ديگران است، مرحله به مرحله پيش مي‌رود. کمي صبر مي‌کند شايد طرف آگاه گرديده، متنبه شود و برگردد و اگر بعد از مهلت دادن، باز هم برنگشت تدريجاً او را مواخذه مي‌کند تا شايد متوجه اشتباه خود شود و بازگردد. اين هدف والا و سعادت‌بخش انسان عاقل با صفت حلم تحقق پيدا مي‌کند. 💠با چنين روشي، هم براي طرف مقابل و هم براي خود شخصي که صفت حلم را ظهور داده فسادي تحقق پيدا نمي‌کند. اما وقتي شخص غضب مي‌کند، در وجود او فسادي پيدا مي‌شود که بساط جسم و روحش را يک مرتبه به هم مي‌ريزد و کنترل خود را از دست داده، دست به کارهاي حساب نشده و در برخي موارد، خطرناک مي‌زند. 1:سوره شوری آیه ۴۰ 🔰بیانات استاد تحریری ╭━═━⊰   🍃🌸🍃   ⊱━═━╮ @qoranketabehedayt ╰━═━⊰   🍃🌸🍃   ⊱━═━╯