حضرت علی علیه السلام در طول عمر خویش علاوه بر رسالت زمامداری و امامت به كارهای زراعت و باغبانی می پرداخت و درآمد آن را صرف فقرا و یتیمان و اقشار پایین جامعه می نمود. در مورد اهمیت و ارزش كار و تلاش می گوید: كشیدن سنگ های گران از قله های كوه، نزد من از منت دیگران كشیدن محبوب تر است. مردم به من می گویند: كار برای تو عیب است و حال آن كه عیب آن است كه انسان دست سئوال نزد مردم دراز كند.  منبع: قریشی، شریف، كار و حقوق كارگر، 1366، ص 6