«نکاتی از آیات صفحه ۳۵۱ قرآن کریم» 💠 تهمت و شایعه در جامعۀ اسلامى بايد روحيۀ حسن ظن حاكم باشد، و اصل اوّليه در عمل مسلمان، صحت است، مگر جرم او با دليل ثابت شود. «ظَنّ المؤمنون والمؤمنات بأنفسِهم خَيراً» (حسن ظن، يكى از آثار ايمان است) و در برابر شنيده هاى ناروا در مورد مؤمنان، سكوت ممنوع است(مؤمنان در برابر آبروى يك «فرد» مسئول هستند). «لولا... قالوا هذا إفك مبين» شايعات به منزلۀ گردابى است كه برخى در آن غرق مى شوند. «اَفَضتم فيه» یعنی گاهى اوقات، شايعه سازان با سازماندهى قبلى و قصد توطئه، شايعه را القا مى كنند. «عُصبة» («عُصبة» يعنى گروه متشكّل و متعصّبى كه هدفى را دنبال مى كند)، بنابراین مراقب شايعه سازان در ميان خود باشيد. «منكم» و عموم مردم، در معرض پذيرش شايعات و تهمت ها و نزول بلايا هستند. «و لولا... لمسّكم عذاب عظيم» بنابراین سخن بايد بر اساس علم باشد. «تقولون باَفواهِكم ما ليس لكم به علم» و پذيرش آنچه بر سرزبان هاست، بدون تحقيق محكوم است. «تلقونه باَلسِنتكم» و و نقل تهمت ها و شايعات از گناهان كبيره است. «و هو عنداللّه عظيم»، پس زير سؤال بردن آبروى مردم را ساده نگيريم. «وتَحسِبونَه هَيّناً» ✍ روابط‌عمومی قرآن دلان 🔹 @qurandelan