«نکاتی از آیات صفحه ۴۰۸ قرآن کریم» 💠 ضررها و رحمت ها ضررها و ناگوارى ها از عملكرد خود ماست، ولى رحمت ها از خداوند است. «مسّ الناس ضُرٌّ - منه رحمةً» «اذقنا النّاس رحمة - سيّئة بما قدّمت ايديهم» و گروهى از مردم تنها در حال سختى و مصيبت خدا را مى خوانند، در حالى كه مؤمن بايد در همه حال خدا را بخواند. «ضرّ دعوا ربّهم منيبين» و نشانۀ فطرى بودن گرايش به خدا آن است كه هرگاه سختى ها و فشارها، غبار غفلت را بر طرف كند، انسان به سوى او توجّه مى كند. «فطرت اللّه... اذا مسّ الناس ضرّ دعوا ربّهم» البته انسان، كم ظرفيّت و ضعيف است، با اندكى زيان ناله مى كند و با چشيدن رحمت غافل مى شود(انسانِ دور از خدا، پوك و كم ظرفيّت است؛ با اندكى نعمت، مست مى شود و با كمى تلخى و غم، به بن بست مى رسد). «ضرٌّ دعوا - رحمة ... يشركون» «رحمة فرحوا - سيّئة ... يقنطون» و گروهى از انسان ها ناسپاس اند. (همين كه رحمتى مى چشند، به جاى شكر، شرك مى ورزند.) «اذاقهم منه رحمةً... يشركون» و برخوردارى از رحمت، قطعى است، ولى مبتلا شدن به ناگوارى قطعى نيست. «اذا... اِن...» (براى برخوردارى از رحمت، كلمۀ «اذا» بكاررفته كه به معناى انجام قطعى است، ولى براى گرفتار شدن، كلمۀ «اِن» بكار رفته كه به معناى غير قطعى بودن است.) و رفاه، زمينۀ غفلت است. «اذاقهم منه رحمةً... يشركون» و دعاى مضطرّ مستجاب مى شود. «ضرّ دَعَوا... اذاقهم منه رحمة» و زندگى بشر، آميزه اى از تلخى ها و شيرينى هاست. «ضُرٌّ... رحمة» ✍ روابط‌عمومی قرآن دلان 🔹 @qurandelan