«نکاتی از آیات صفحه ۴۳۳ قرآن کریم» 💠 حكومت و مالكيّت خداوند درقيامت در قيامت، حكومت و مالكيّت تنها مخصوص خداوند است. (هيچ يك از معبودها - جنّ و انس و فرشته- هيچ قدرتى ندارند؛ نه معبود مى تواند براى عابد كارى كند و نه عابد براى معبود). «فاليوم لا يملك بعضكم لبعض» و خداوند در قيامت علاوه بر توبيخ مشركان، از معبودها مى پرسد: آيا شما مردم را به شرك فرا خوانديد؟ تا ثابت شود خود معبودها نيز اين كار را محكوم مى كنند. «يقول للملائكة أهؤلاء ايّاكم كانوا يعبدون» چنانكه به عيسى عليه السلام مى فرمايد: «أأنت قلت للنّاس اتّخذونى و أُمّى الهين»(مائده، ۱۱۶) «آيا تو به مردم گفتى كه من و مادرم را به عنوان خدا بگيريد؟» بنابراین به سراغ غيرخدا رفتن، ظلم به خويش است. «نقول للذين ظلموا» و تولّى نسبت به خداوند، و تبرّى از غيرخداوند؛ در كنار يكديگر است.«انت وليّنا من دونهم» همچنین، ادبِ سخن گفتن با خداوند را از فرشتگان بياموزيم.«سبحانك انت وليّنا» 💠 شيوۀ انكار كفّار و مشرکین آيات الهى، روشن است و انكار كفّار و مشرکین به خاطر لجاجت آنهاست.«بيّنات» یعنی يكى از موانع شناخت، كفر است. «قال الّذين كفروا للحقّ... ان هذا الاّ سحر» شيوۀ انكار كفّار و مشرکین عبارت است از: الف: تحقير رهبر. «ما هذا الا رجل» ب: تهمت. «يريد ان يصدّكم» ج: تكيه بر روش پدران و پيشينيان خود(تقليد كوركورانه مانع پيشرفت انسان است).«يعبد آباؤكم» و آخر اینکه: كتب آسمانى براى تدريس و آموزش است.«كتب يدرسونها» و پيروزى حقّ برباطل از سنّت هاى الهى است.«انّ ربّى يقذف بالحقّ» ✍ روابط‌عمومی قرآن دلان 🔹 @qurandelan