«نکاتی از آیات صفحه ۴۳۴ قرآن کریم» 💠 نعمت هاى الهى بهترين راه شناخت خداوند، توجّه به نعمت هاى اوست. «اذكروا نعمت اللّه» پس همه را به انديشه در نعمت هاى الهى دعوت كنيم. «يا ايّها الناس» و سؤال، كليد بيدار كردن و هشدار دادن است. «هل من خالق...» چنان که هم آغاز و پيدايش هستى از اوست و هم بقا و تداوم آن. «خالق - يرزقكم» و رازق اوست، ولى از طريق اسباب طبيعى رزق مى دهد. «يرزقكم من السماء و الارض» بنابراین هر راهى غير توحيد، بى راهه است. «فأنّى تُؤفكون» و مبادا رزق خدا را بخوريم و به غير او رو كنيم. «يرزقكم - فأنّى تُؤفكون» و قبل از هشدار، توبيخ معنا ندارد. «هل من خالق... فأنّى تُؤفكون» زیرا که فطرت انسان خداگر است، عوامل بيرونى، اسباب انحراف او مى شود. «تُؤفكون» 💠 رحمت الهى نعمت هاى الهى، داراى خزاينى است كه گوشه اى از آن به روى انسان باز مى شود. «يفتح - مرسل» و در دنيا همه مردم از رحمت الهى برخوردارند. «يفتح اللّه للناس من رحمة» البته دادن ها و گرفتن هاى خداوند، همراه با حكمت است. «يفتح - يمسك - الحكيم» ولی رحمت الهى قبل از قهر اوست. (كلمۀ «يفتح» قبل از «يمسك» آمده است.) و چشمداشت به غيرخدا بيهوده است، اگر او نخواهد هيچ قدرتى كارائى ندارد. «فلا ممسك - فلا مرسل» زیرا ارادۀ خداوند خلل ناپذير است. «ما يفتح... فلا ممسك لها و ما يمسك فلا مرسل» ✍ روابط‌عمومی قرآن دلان 🔹 @qurandelan