«نکاتی از آیات صفحۀ ۴۵۳ قرآن کریم» 💠 عظمت قرآن سوگند خداوند به قرآن، نشانه عظمت اين كتاب و حقانيّت پيامبر است«و القرآن» و عظمت قرآن به ذكر بودن آن است، قرآن، فطرت هاى خفته را بيدار و دانسته هاى فراموش شده را يادآورى مى كند، و با اين كه مطالب متفاوت و متنوّع بسيارى در قرآن آمده است، ولى خط اصلى در همۀ آنها هدايت مردم و تذكّر به آنان است«القرآن ذى الذّكر» همان گونه كه ارزش عالم به غافل نبودن اوست«فسئلوا اهل الذكر»(نحل،۴۳ و انبياء،۷) و نفرمود:«فاسئلوا اهل العلم» پس انسان اختيار دارد و در انتخاب راه آزاد است، قرآن براى تذكّر وهدايت انسان نازل شده ليكن برخى راه كفر را انتخاب مى كنند«ذى الذكر بل الّذين كفروا» و كفركافران، ناشى از عناد و لجاجت آنان است نه قصورقرآن در بيان حقّ«بل الّذين كفروا فى عزّة و شقاق» همچنین همۀ غرورها، زمانى خواهدشكست و به ناله و فرياد تبديل خواهد شد«فنادوا» و توبه و ناله تا قبل از وقوع قهر، كارساز است، و در برابر قهر خدا پناهى نيست.«و لات حين مناص» 💠 گفتار و رفتار كفّار اولين اقدام پيامبران، نفى معبودهاى دروغين و اثبات خداى يكتاست«جعل الالهة الهاً واحداً» و براى اكثر مردم، دست برداشتن از عقايد ديرينه و توجّه به افكار جديد سخت و شگفت آور است.«أجعل - شى ء عجاب» كفّار را از گفتار و رفتارشان بشناسيم: الف) شبهه افكنى و فتنه جويى«اجعل الالهة... شى ء عجاب - عجبوا» ب) دور كردن مردم از اجتماعات حقّ«امشوا» ج) به جاى دعوت به تفكّر، دعوت به تعصّب و مقاومت«اصبروا» د) تكيه بر آيين نياكان يا طرح آيين ديگران در برابر اسلام«ما سمعنا بهذا» ✍ روابط‌عمومی قرآن دلان 🔹 @qurandelan