«نکاتی از آیات صفحۀ ۴۵۷ قرآن کریم» 💠 سيمايى از تخاصم مجرمان در قيامت، هر كس دنبال شريك جرم مى گردد كه گناهش را به دوش او بيندازد: بعضى گويند: جامعه ما را منحرف كرد. «لولا انتم لكنّا مؤمنين»(سبأ،۳۱) بعضى گويند: دوست بد ما را منحرف كرد. «لقد اضلّنى عن الذكر»(فرقان،۲۹) بعضى گويند: شريك، ما را منحرف كرد. «الاخلاّء يومئذ بعضهم لبعض عدوّ»(زخرف،۶۷) بعضى گويند: بزرگان فاسد ما را منحرف كرده اند. «اطعنا سادتنا و كبرائنا فاضلّونا»(احزاب،۶۷) بعضى گويند: شيطان ما را منحرف كرد. «فلا تلومونى و لوموا انفسكم»(ابراهيم،۲۲) 💠 سجده بر انسان انسان داراى دو بعد مادّى و معنوى است. «من طين - من روحى»، و منشأ وجودى و مادی انسان، آب و خاك است. «خالقٌ بشراً من طين» و منشأ معتوی انسان، روح که از بدن مستقل و جداست. «نفخت فيه من روحى» و روح، در بدن همۀ جانداران هست، ولى تعبير «روحى» مخصوص انسان است كه از شرافت ويژه اى برخوردار است. «نفخت فيه من روحى» و سجده بر انسان، به خاطر بعد روحى اوست نه جسمى او. «نفخت فيه من روحى فقعوا» و سجده بر آدم، چون به فرمان خداست، بندگى خداست نه بندگى آدم. «فقعوا له ساجدين» (سجده مظهر بزرگداشت و كرامت و قبول خلافت انسان است نه پرستش او). و فرشتگان به خاطر نفخۀ الهى، به آدم سجده كردند، ولى برخى انسان ها حتّى به خاطر ذات حقّ براى خدا سجده نمى كنند. «من روحى... له ساجدين» و در ميان خوبان بودن مهم نيست، از خوبان بودن مهم است. «فسجد الملائكة كلّهم - الاّ ابليس» و تكبّر، مانع تعبّد و تسليم است. «استكبر و كان...» ✍ روابط‌عمومی قرآن دلان 🔹 @qurandelan