«نکاتی از آیات صفحۀ ۴۹۶ قرآن کریم» 💠 قرآن؛ مبارك، روشن و روشنگر است... كلمه «مبارك» از «بركت» به معناى خير پايدار و ضد آن كلمه «شوم» است. مراد از شب مبارك، همان شب قدر است كه در ماه مبارك رمضان قرار دارد. «شهر رمضان الّذى انزل فيه القرآن»(بقره،۱۸۵) كلمۀ «مبين» به معناى روشن و روشنگر است. يكى از ظلم هايى كه به قرآن شد اين بود كه برخى بزرگان گفتند: قرآن، قطعى الصدور و ظنّى الدلالة است، یعنی صدور قرآن از جانب خدا يقينى است، ولى دلالت هاى قرآن شفّاف و روشن نيست و مفاهيم آن ظنّى است. امّا اين يك اجتهاد نابجا در برابر صريح قرآن است، زيرا قرآن بارها فرموده كه من نور هستم، روشنگرم و روشن كننده مرز بين حقّ و باطل هستم، چنانكه در اين آيات مى فرمايد: «الكتاب المبين» البتّه در قرآن به آياتى متشابه كه داراى چند معناست، برخورد مى كنيم، لكن آن آيات نيز در سايه ساير آيات روشن مى شود. قرآن از همه جهت مبارك است: الف) از جهت نازل كننده. «تبارك الّذى نزل الفرقان»(فرقان،۱) ب) خود قرآن مبارك است. «كتاب انزلناه اليك مبارك»(ص،۲۹) ج) از جهت زمان نزول. «فى ليلة مباركة» در اين آيه، زمان نزول قرآن مبارك شمرده شده و در آيات ديگر زمان نزول عذاب، نحس خوانده شده است، «ايّام نَحسات»(فصّلت،۱۶) اصولاً مبارك يا منحوس بودن زمان يا به خاطر حوادث تلخ و شيرينى است كه در آنها واقع مى شود و يا در خود زمان خصوصيّتى است كه بر ما پوشيده است، چنانكه در قرآن از استغفار در سحرها ستايش شده كه معلوم مى شود در عنصر زمان خصوصيّتى است كه ما نمى دانيم. ✍ روابط‌عمومی قرآن دلان ┄┅┅┅❅ 🇮🇷 ❅┅┅┅┄ 🆔 @QuranDelan ┄┅┅┅❅ 🇮🇷 ❅┅┅┅┄