«نکاتی از آیات صفحۀ ۵۲۶ قرآن کریم» 💠 عقايد؛ براساس برهان و نه حدس و گمان و تقليد عقايد، بايد بر اساس برهان باشد و حدس و گمان و تقليد، كافى نيست. «ما أنزل اللّه بها من سلطان ان يتّبعون الاّ الظن» و شرك، برخاسته از خيال پردازى و موهوم گرايى است و هيچ گونه پشتوانه منطقى ندارد. «سمّيتموها... ما أنزل اللّه بها من سلطان» بت پرستان، هر يك از بت ها را مظهر امرى مى دانستند؛ يكى را مظهر قدرت، يكى علم، يكى محبّت، يكى خشم و.... قرآن مى فرمايد: اين عناوين و القاب دهان پركن، هيچ خاصيّتى ندارد و اين اسم ها، بى مسمّى است، پس به هر شعار و عنوان و لقبى، نبايد توجّه كرد. «أسماء سمّيتموها» هدايت از سوى خداوند است، «جاءهم من ربّهم الهدى» و گمراهى از هواى نفس. «تهوى الانفس» بنابراین هوا پرستى، محكوم است. «يتبعون... ما تهوى الانفس» تقليد كوركورانه، گرچه از نياكان و پدران باشد، ممنوع است. «أنتم و آباءكم» زیرا نياكان، فرهنگ سازان نسل بعد از خود هستند. «سمّيتموها أنتم و آباءكم» خداوند، بر همه اتمام حجّت كرده است و پس از آمدن وحى، ديگر انسان عذرى ندارد. «و لقد جاءهم من ربّهم الهدى» و ارشاد و هدايت، از شئون ربوبيّت است. «من ربّهم الهدى» هرگاه راه هايى را محكوم مى كنيد، راه حق را نیز ارائه دهيد. «جاءهم من ربّهم الهدى» بنابراین راه علم و راه وحى، حق است. «سلطان... من ربّهم الهدى» ولى سليقه هاى شخصى «أنتم» و نياكان «آباءكم» و راه ظنّ و گمان «الا الظنّ» و راه هوى و هوس «تهوى الانفس» همه باطل اند. ✍ روابط‌عمومی قرآن دلان ┄┅┅┅❅ 🇮🇷 ❅┅┅┅┄ 🆔 @QuranDelan ┄┅┅┅❅ 🇮🇷 ❅┅┅┅┄