گناه، انسانيت انسان را مى شكند، ارزش وجودى او را درهم مى ريزد، فطرت پاك و نورانى او را مى آلايد، گنهكار را پيش خالق و خلق، سرافكنده مى كند، انسان را در زير ضربات تازيانه وجدان، عذاب مى كند، ذلّت دنيا و نكبت آخرت رافراهم مى آورد، انسان را بنده شيطان و مطيع نفس و غلام هوس مى كند. آيا اينها در ذلّت آورى گناه، بس نيست؟ اگر وجدان كسى نمرده و فطرتش آلوده نشده باشد، از گناه، احساس «شرم» مى كند. خود را پيش خدا، سرشكسته و پيش بندگان، رسوا مى بيند و چه كيفرى سخت تر و دردناكتر از اين؟! @qurani_ir   انسان را عزیز می کند، اگر بندگی کنی خدا محبتت را به دل دیگران می اندازد . قرآن می فرمایدتقوی محبت می آورد: « إِنَّ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ سَیَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمنُ وُدًّا ترجمه : کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده اند، به زودی [خدای ] رحمان برای آنان محبتی [در دلها] قرار می دهد سوره مبارکه مریم ایه ۹۶ @qurani_ir در روایت وارد شده است که بعضی گناهان خدا را به غضب می آورد با نگاهی به آیات قرآن، این موارد از موجبات خشم خدا هستند: ۱- ریختن خون بی‌گناه. ۲- ترک نماز. ۳- ادا نکردن واجبات مالی. ۴- خوردن مال یتیم. ۵- ربا خواری. ۶- ناسپاسی نسبت به نعمت‌های الهی. ۷- کم فروشی. ۸- عیب‌جویی و غیبت. ۹- اسراف و تبذیر. ۱۰- دنیا پرستی. ۱۱- فراموش کردن آخرت. ۱۲- مال اندوزی. ۱۳- ظلم. ۱۴- تکیه بر ظالمان. ۱۵- استهزاء و مسخره کردن آیات الهی اينها، موجبات سخط الهی است،جوانمرد باشيم و از اينها كناره گيرى كنيم، آزاد باشيم و قيد طاعت حق را برگردن بيفكنيم. @qurani_ir