❇️به دیگران مى‏کنید اما خودتان چرا ؟! 💠أَ تَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَ تَنْسَوْنَ أَنْفُسَكُمْ وَ أَنْتُمْ تَتْلُونَ الْكِتابَ أَ فَلا تَعْقِلُونَ (۴۴/بقره) 🌱‏آيا مردم را به نيكی دعوت كرده و خودتان را فراموش می‌نماييد؟ با اينكه شما كتاب (آسمانی) را می‌خوانيد، آيا هيچ فكر نمی‌كنيد؟ 🔹گرچه روى سخن در آیات فوق همچون آیات قبل و بعد ، به بنى اسرائیل است ، ولى مسلما مفهوم آن گسترده است و دیگران را نیز شامل مى‏شود . 🔹به گفته مفسر معروف طبرسى در مجمع البیان علما و دانشمندان یهود قبل از بعثت محمد (صلى‏الله‏علیه‏وآله‏وسلّم‏) مردم را به ایمان به وى دعوت مى‏کردند و بشارت ظهورش را مى‏دادند ولى خود هنگام ظهور آن حضرت از ایمان آوردن خود دارى کردند. 🔹و نیز همان مفسر بزرگ نقل مى‏کند که بعضى از علماى یهود به بستگان خود که اسلام آورده بودند توصیه مى‏کردند به ایمان خویش باقى و ثابت بمانند ولى خودشان ایمان نمى‏آورند. 🔹لذا نخستین آیه مورد بحث آنها را بر این کار مذمت کرده مى‏گوید آیا مردم را به نیکى دعوت مى‏کنید ولى خودتان را فراموش مى‏نمائید ( ا تامرون الناس بالبر و تنسون انفسکم ) . با اینکه کتاب آسمانى را مى‏خوانید آیا هیچ فکر نمى‏کنید ( و انتم تتلون الکتاب ا فلا تعقلون). 🔹اصولا یک برنامه اساسى مخصوصا براى علماء و مبلغین و داعیان راه حق این است که بیش از سخن ، مردم را با عمل خود تبلیغ کنند همانگونه که در حدیث معروف از امام صادق (علیه‏السلام‏) مى‏خوانیم : کونوا دعاة الناس باعمالکم و لا تکونوا دعاة بالسنتکم مردم را با عمل خود به نیکیها دعوت کنید نه با زبان خود. 🔹تاثیر عمیق دعوت عملى از اینجا سرچشمه مى‏گیرد که هر گاه شنونده بداند گوینده از دل سخن مى‏گوید و به گفته خویش صددرصد ایمان دارد گوش جان خود را به روى سخنانش مى‏گشاید و سخن که از دل برخیزد بر دل مى‏نشیند ، و در جان اثر مى‏گذارد ، و بهترین نشانه ایمان گوینده به سخنش این است که خود قبل از دیگران عمل کند . 📚تفسیر نمونه ༻🍃‌🌸🍃༺ 🆔@quranpuyan