#معلمی_یعنی_مهربونی آموزگارِ واقعی ڪیست؟ آموزگار واقعی ڪسی نیست ڪه بیشتر از شاگردانش می داند، بلڪه ڪسی است ڪه بیشتر از شاگردانش می تواند یاد بگیرد و بیاموزد. به عبارت دیگر، تفاوت استاد (آموزگار) و شاگرد، نه یڪ «تفاوت ماهوی»، ڪه یڪ «تفاوت درجه ای» است: استاد شاگردترین شاگرد است. از نظر هایدگر، استاد تنها یڪ محصّل بهتر است؛ برای یاد گرفتن مشتاق تر و ڪوشاتر است. به زبانِ سپهری، می توان او را تنها دونده ای بهتر در پی آواز حقیقت دانست و البته ویتگنشتاین، به ما می آموزد ڪه در این عرصه دونده بهتر ڪسی است ڪه دیرتر یا هرگز به مقصد (حقیقت) نمی رسد! باری، استاد بودن یعنی «همیشه آغازگر» بودن، «همیشه در راه» بودن، «همیشه شاگرد» بودن. از همین رو است ڪه مونتنی، فیلسوف و ادیب فرانسوی قرن شانزدهم، می گوید "ترجیح می دهم در شصت سالگی شاگرد باشم تا اینڪه در ده سالگی استاد باشم". @mqurani