📔 📜مطالعه در ۲۲۶ روز 🗓 🔰(این خطبه بخشی از خطبه ۱۶۷ است که در سال ۳۵ هجری در آغاز خلافت ایراد فرمود.) 🔵 راه رستگاری ✍قیامت پیش روی شما و مرگ در پُشتِ سر، شما را می‌راند. سبکبار شوید تا برسید. همانا آنان که رفتند در انتظار رسیدن شمایند. 🔰(در سال ۳۶ هجری پس از بازگشت فرستادگان امام عليه‌السّلام از جانب طلحه و زبیر، در سرزمین «ذی قار» این سخنرانی را ایراد فرمود.) 🔵 امام عليه‌السّلام و شناساندن ناکثین«اصحاب جَمَل» ✍آگاه باشید!، که همانا شیطان حزب و یارانش را بسیج کرده و سپاه خود را از هر سو فراهم آورده است، تا بار دیگر ستم را به جای خود نشاند و باطل به جایگاه خویش پایدار شود. سوگند به خدا! ناکثین هیچ گناهی از من سراغ ندارند، و انصاف را بین من و خودشان رعایت نکردند! آن‌ها حقی را می‌طلبند که خود ترک کردند، و انتقام خونی را می‌خواهند که خود ریختند! اگر شریک آن‌ها بودم، پس آن‌ها نیز در این خونریزی سهم دارند، و اگر تنها خودشان خون عثمان را ریختند پس کیفر مخصوص آن‌هاست. مهم‌ترین دلیل آن‌ها به زیان خودشان است. می‌خواهند از پستان مادری شیر بدوشند که خشکیده؛ بدعتی را زنده کنند که مدت‌ها است مرده، وَه چه دعوت کننده‌ای!؟ و چه اجابت کنندگانی؟! همانا من به کتاب خدا و فرمانش درباره ناکثین خشنودم. اما اگر از آن سرباز زدند با شمشیر تیز پاسخ آن‌ها را خواهم داد، که برای درمان باطل و یاری دادن حق کافی است. شگفتا! از من خواستند به میدان نبرد آیم و برابر نیزه‌های آنان قرار گیرم و ضربت های شمشیر آن‌ها را تحمل کنم! گریه کنندگان بر آن‌ها بگریند! تاکنون کسی مرا از جنگ نترسانده، و از ضربت شمشیر نهراسانده است؛ من به پروردگار خویش یقین داشته و در دین خود شک و تردیدی ندارم. 💠منبع: نرم‌افزار نهج‌البلاغه نوین 🆔 @Quranvahlebeyt