💠
حفظِ عمل

🔹محور اصلی، این نیست که کسی کار خوب بکند، محور اصلی، کار خوب کردن نیست! خدای سبحان فرمود ﴿مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَیرٌ مِنْهَا﴾، من دَه برابر پاداش می‌ دهم: ﴿مَن جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثَالِهَا﴾، هفتصد برابر و به 1400 برابر که درجاتش فراوان است. 👈 محور اصلی، «من فعل الحسنة» نیست، بلکه محور اصلی،﴿مَن جَاءَ بِالْحَسَنَةِ﴾ است که وقتی انسان به محکمه الهی می ‌آید، دستش پُر باشد. 🔹 اگر کسی کار خوبی کرد، بعد ـ خدای ناکرده ـ اوضاع را به هم زد، او دیگر «لم یجیء بالحسنة»؛ او «فعل الحسنة» نه ﴿جَاءَ بِالْحَسَنَةِ﴾؛ لذا می ‌گویند کار خیری که انجام دادید مواظب باشید به هم نزنید. نه تنها ریا به هم می ‌زند و باطل می ‌کند، ــ چه داعی دارید که بگویید؟! ــ چه داعی دارید که خودتان را مطرح کنید؟! کارخوب کردید، به نام خدا آن را حفظ کنید. 🔹 فرمود کار خیری که انجام دادید، بگذارید این کار محفوظ بماند و در دستتان باشد که وقتی وارد محکمه الهی می شوید، نگویید خدایا من در دنیا کار خیر کرده‌ ام که با فعل ماضی خبر بدهید، بلکه دستتان پُر باشد؛ وقتی وارد محکمه الهی می ‌شوید، ﴿مَن جَاءَ بِالْحَسَنَةِ﴾ باشید. 📚درس خارج فقه آیت الله جوادی آملی تاریخ: 1395/04/31