#نهج_البلاغه_حکمت_۱۴۱ امام (عليه السلام) در اين کلام نورانى اشاره به واقعيتى درباره آسايش خانواده ها مى کند، مى فرمايد: «کمى عائله يکى از دو آسايش است»؛ (قِلَّةُ الْعِيَالِ أَحَدُ الْيَسَارَيْنِ). انسان در دو حالت از نظر زندگى مادى در آسايش است: نخست اين که مال و درآمد فراوانى داشته باشد که جوابگوى عائله او باشد، هرچند عائله اش زياد باشد و راه ديگر اين که اگر درآمد او اندک است افراد خانواده او نيز کم باشند تا به زحمت نيفتد. اين در واقع تسلى خاطر براى کسانى است که فرزندان کمى دارند و از کمى فرزندان رنج مى برند، همان گونه که در ميان مردم معمول است که اگر کسى خانه کوچکى داشته باشد به او مى گويند: غمگين نباش مشکلات تو کمتر است؛ هر که بامش بيش برفش بيشتر. اللّهمَّ‌عَجِّلْ‌لِوَلِیِّڪَ‌الفَرَج ╲\╭┓🦋 ╭‌🌺🍂🍃 ┗╯\╲https://eitaa.com/rafiq_shahidam96