🔰 وقتی به باطن حیات دنیا نظر کنی... رابطۀ آخرت و دنیا (حیات اُخروی و حیات دنیوی)، رابطۀ ظاهر و باطن یک حقیقت است: «يَعْلَمُونَ ظاهِراً مِنَ الْحَياةِ الدُّنْيا وَ هُمْ عَنِ الْآخِرَةِ هُمْ غافِلُونَ»[۱]؛ یعنی همه مردم در ظاهر گیر کرده‌اند و اگر یک مقدار عمیق‌نگر شوند، می‌فهمند که قیامت، باطن همین حیات است. خب چطور؟ مثلاً می‌فرماید: «وَ تَقَطَّعَتْ بِهِمُ الْأَسْبابُ»[۲]؛ یعنی در قیامت، تمام سبب‌های نسبی و سببی قطع می‌شود. خب معنایش این است که اگر تو به همین دنیا هم عمیق بنگری، تمام رابطه‌هایی که باعث گناه تو می‌شود را باید پاک کنی، که پیامبر اکرم(ص) فرمودند: «الّا سَبَبی و نَسَبی»[۳]؛ الا روابط ولایی! یا دارد «يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخيهِ‏»[۴]؛ خب یعنی چه؟ یعنی اگر برادرت، خواهرت، مادرت و یا پدرت، در همین دنیا باعث گمراهی تو می‌شوند، بدان که در قیامت از همان‌ها فرار می‌کنی! خب معنایش این است که همین الآن، نه جسماً، ولی روحاً از آنها فرار کن و سعی کن متأثر نشوی! لذا این نکته خیلی مهم‌ است، آنجا که خداوند در حدیث معراج می‌فرماید: «حَتَّى يُشْغَلَ بِهَا عَنْ عُيُوبِ غَيْرِهِ»؛ آنقدر در خودشان فرو می‌روند که دیگر فرصت فکر کردن به عیوب دیگران را ندارند. «لِكُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنيهِ‏»[۵]؛ خب این دربارۀ قیامت‌ است، ولی عیناً حالِ همه ما را در دنیا بیان می‌کند؛ یعنی آن‌قدر افراد در خودشان فرو می‌روند و به اندازۀ کافی گرفتاری دارند تا بخواهند به گرفتاری دیگران رسیدگی کنند. «وَ لا تَزِرُ وازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرى‏»[۶]؛ واقعاً همین‌طور است. [۱] روم، ۷. [۲] بقره، ۱۶۶. [۳] العمدة، ج۱، ص۲۸۵. [۴] عبس، ۳۴. [۵] عبس،۳۷. [۶] فاطر، ۱۸. 💠 بیانات استاد فیاض بخش در #جلسه_شرح_حدیث_معراج، ۱۲ شهریور ۱۴۰۴. ☑️ کانال جلوه نور علوی @jelvehnooralavi