* 💞﷽💞
#مُشکین83
سری از تاسف تکون دادم و بی‌حرف به سمت درگاه اتاق رفتم.
چی می‌گفتم؟ اشتباه کرده بودم؟ عماد به خاطر من مجبور شده بود مرجان رو هم به این خونه بیاره؟ یعنی اون با ذهن منطقیش تصمیم گرفته بود و من با دید احساسی قضاوتش کرده بودم؟
نکنه تموم قضاوتم در موردش اشتباه باشه؟
احساسم رو پس زدم و با خودم گفتم،
اگر اینقدر براش مهم بودم چرا اصلا رفت دنبال زن دوم؟ اگه براش بس بودم چرا خواست آغوش دیگه‌یی رو امتحان کنه؟
نمی‌خوند! اصلا شواهد با کاری که عماد کرده بود هم‌خونی نداشت و من کلافه از پله‌ها سرازیر و وارد اتاق خودم شدم.
وقتی که جویای علت دعواشون شدم عماد تعریف کرد که اون روز عصر مرجان لبه‌ی پشت بوم فالگوش می‌ایسته و صدای علی و بقیه رو می‌شنوه که عماد مسافر یزده.
مرجان اصرار کرده بود که حالا که اون باهات نمیاد، من رو ببر دکتر تا با خیال راحت بتونم مادر باشم و عماد هم خواسته‌ش رو رد کرده و به جنجال کشیده شده بود. من می‌فهمیدم که عماد خودداری می‌کرد از بازگو کردن بد وبیراههایی که مرجان نثارم کرده بود و من توی چشمهای مرجان برق حسادت رو دیدم اون شب!
عماد ساعتی موند و کمی که آرومتر شد به خونه‌ش برگشت.
اون روزها مرجان چنان سر ناسازگاری رو با عماد گذاشته بود که آخر پای حاج‌بابا به اختلافشون باز شد و بالاخره با واسطه‌ی بقیه موفق شد تا عماد رو قانع کنه و برای درمان به یکی از شهرهای اطراف برن.
عماد همچنان بیقرار گفتن بود و تازگیها حس می‌کردم شاید که باید پای حرفهاش بنشینم و بشنوم حرفهایی رو که دو سال و نیمه فرو نکشیده عطش گفتنش ولی نمی‌دونم چرا دچار کشاکش درونی شده بودم.
تنها که میشدم با خودم عهد می‌کردم که اگه این دفعه خواست تا حرف بزنه قبول می‌کنم و گوش میشم برای حرفهاش، اما همین که باهاش روبرو میشدم تموم وجودم رو موج لجبازی بی‌سابقه‌یی می‌گرفت و تموم حسهای خوبم رو پس می‌زد. هنوز هم سخت بود برام وقتی فکر می‌کردم جایگاهم رو زن دیگه‌یی اشغال کرده و عماد هم منعش نکرده.
زندگی خوب و بد در گذر بود و اما می‌دیدم که چه روزهای سختی بر عماد می‌گذشت. یا در راه دکتر و دوا درمون بود یا درحال دعوا و مرافعه. چندین بار به شهرهای بزرگ رفتند اما بی‌نتیجه بود، همه اتفاق نظر داشتند که بهترین راه اینه که هیچ وقت به بچه‌دار شدن فکر نکنند.
عماد تسلیم شده بود و خوب این طبیعی بود. اون پدر شدن رو تجربه کرده بود و حسرت به دل نبود اما مرجان داغ این حسرت، بیچاره‌ش کرده و خستگی ناپذیر پی درمان بود. با خودم که فکر می‌کنم به این نتیجه می‌رسم که باروری یک زن از مهمترین ویژگیهاشه که خودش رو بیشتر از بقیه راضی می‌کنه و هیچ عذابی دردناکتر از این نیست که بی‌ثمر باشی.
اون روزها به عماد سخت می‌گذشت و شاهد مُدّعا، موهای زودتر از موعد سفید شده شقیقه‌هاش بود و نوری که خیلی وقت بود دیگه توی اون چشمهای شفاف ندیده بودم.
کمر خم کرده بود زیر بار این حادثه‌های تلخ و بی‌فرجام!
با تقدیر کنار اومده بودم. تموم هم و غمم رو صرف درست بزرگ کردن بچه‌ها کرده بودم و البته که نرمتر شدنم نسبت به عماد رو توانایی کتمان نبود. هیچ وقت عشق و کینه باهم جمع نمی‌شن. جمع این دو محاله. دلم شکسته بود اما هنوز هم دیوانه‌وار دوستش داشتم. عماد حتی بعدها هم بارها اقرار کرد که می‌دونم اونقدر دوستم داری که اگر درد توی سرم بگیره تو حتما تب می‌کنی. واقعیت هم همین بود و لااقل در برابر خودم نمی‌تونستم انکارش کنم.
✍🏻 #مژگان_گ
✿💕کانال رمان عاشقانه ی مذهبی💕✿
💠 #الّلهُمَّ‌عَجِّلْ‌لِوَلِیِّکَ‌الْفَرَج
•┈┈••✾❀🍃🌺🍃❀✾••┈┈•
✅به کانال "راهـ ــ ــ صالحین " بپیوندید👇
🌍eitaa.com/rahSalehin