بعضی وقت‌ها که درد تا عمق استخوانت، رسوخ می‌ کنه، و تویِ "چنگالِ" بیماری ، اونقدر ناتوان می‌شوی که دیگه هیچ نعمتی برات‌لذّت بخش نیست دنبالِ کلماتی می گردی، که نه "ناشکری" باشه‌ و نه "مانعت" باشه، از امیدواری به دفع بلا، و استمداد از خدا علی بن الحسین علیه‌ السلام، برای این‌دقائق کلمات رو کنار هم‌چیده و حرف زدن یادمان داده! "خدایا" من نمی‌‌ دانم در کدام یکی از این حالتها باید بیشتر شکر کنم؟ در وقت‌ "سلامتی" که نعمت‌ها برایم لذت‌بخشند و بدنم توانِ عبادت دارد و به واسطه‌ی "عبادت" به "نشاط" می‌رسد؟ یا وقت هایی که "بیماری‌" ها می آیند تا تطهیرم کنند و بار سیاهی که روی نَفسم سنگین شده را بردارند و در " نهایت" حال دلم را خوب کنند؟ 📖 جدیدترین تحلیل‌های سیاسی، تاریخی، اخلاقی و...را در مجموعه بصیرتی فرهنگی راه امین دنبال کنید↯↯↯ 🔻•❥•➖•●🔘⚫️🔘●•➖•❥🔻 ✍️مسیری برای وحدت و به هم رسیدن اندیشه ها ↯🕊|→❥• ▫http://splus.ir/raheamin 🔸https://eitaa.com/raheamin 🔹https://rubika.ir/basiratraheamin 🔸https://raheamin.blog.ir ┄┅┅┅┅❁💚❁┅┅┅┅┄ اینستاگرام ↯↯↯↯↯ https://www.instagram.com/p/CYNw0L_IhjG/?utm_medium=share_sheet