─═ঊ 🦋🍃🔮🍃🦋ঊ═─  💠 چرا منتظریم؟ 💠 این روزها زمان به کندی می گذرد و ما سخت منتظریم؛ منتظر تشکیل «دولت انقلابی» و تحقق« ایران قوی». دولتی که خود را خدمتگزار ملت بداند؛ نه سروَر و رئیس آنان. دولتی که بوی آزار دهنده ی «اشرافیت» ندهد. دولتی که «بالاشهری» نباشد و مردم را در پایین دست خود نبیند. دولتی که رئیسش مانند یک رئیس اسبق، وقتی خبر زلزله در تهران می پیچد،روز تاسوعا همراه خانواده با هلیکوپتر به سد لتیان نرود و به اسکی بازی نپردازد. دولتی که وقتی در شمال و جنوب،سیل ویرانگر می آید، رئیسش در جزیره ی کیش مشغول تفریح نباشد. دولتی که در بحبوحه ی هزاران مشکل کمرشکن مردم،دغدغه اش رنگ ریش و سِت کردن لباس و بِرَند کفشش نباشد. دولتی که مردم را در صف مرغ و روغن تحقیر نکند. دولتی که ادعا نکند خطرناک ترین تصمیمات ضد مردمی و ضد امنیتی را جمعه،پس از خواب صبحگاهی شنیده است. دولتی که منتقدانش را بی سواد و بی شناسنامه نخوانَد. دولتی که آدامس زیرش نچسبیده باشد؛ بلکه به میان مردم بیاید و از پشت شیشه ی ضدگلوله اتومبیلش،به روانشناسی مردم نپردازد! دولتی که کارگزارانش حقوق های نجومی نگیرند . دولتی که فرزندان مقاماتش خود را «ژن خوب» و انقلاب را «سفره ی پدران» خود ندانند. دولتی که در آن « آقازادگی» به منزله ی واژه ای چندش آور و تنفر بر انگیز ،بر سر زبان ها نباشد. دولتی که مقاماتش تابعیت دوگانه نداشته باشند و فرزندان مقاماتش در آمریکا و اروپا به ریش ملت نخندند. دولتی که در آن ،سلطانِ گیرنده سکه و سلطان دهنده ی سکه،هر دو مجازات شوند. دولتی که در آن ،هم رانت خوار و هم رانت پرداز مؤاخذه شوند. دولتی که در آن ،هم «فعل نادرست» و هم ترکِ «فعل درست»،بازخواست داشته باشد. دولتی که در آن،هم اختلاس گر و هم کارچاق کن تحت تعقیب قرار گیرند. دولتی که جرم خیز و فسادزا نباشد و هر روز پرونده های قطورتر تحویل دستگاه قضا ندهد. دولتی که در آن کوه خواری،زمین خواری و دریاخواری،پدیده ی رایج نباشد. دولتی که بیگانگان را محرم و مردم را نامحرم نداند. دولتی که معیشت مردم را بی جهت به مذاکرات بی حاصل گره نزند. دولتی که همزمان با تلاش برای« رفع تحریم»،به «بی اثر کردن تحریم» بیندیشد. دولتی که به« اقتصاد مقاومتی» و « جهش تولید»ایمان داشته باشد. دولتی که به بهانه‌ی خصوصی سازی،بیت المال را به تاراج مفت خواران ندهد ، تولید را نخواباند و کارگران مظلوم را بی پناه رها نکند. دولتی که نزدیکان فاسد خود را «خط قرمز» نداند. دولتی که به جای کارکردن شبانه روزی،به مطرح کردن گفتمان های جنجال بر انگیز سرگرم نشود و «نظریه پردازی» را به اهلش بسپارد. دولتی که دنیا را در غرب خلاصه نبیند و آمریکا را کدخدای جهان نداند. دولتی که وقتی جوان های کشورش ماهواره به فضا می فرستند،در تولید خودرو مناسب،در نمانَد. دولتی که مالیاتِ نستانده از سرمایه داران کلان را، از حلقوم کارگر ، کارمند و کاسب جزء بیرون نکشد. دولتی که با پدیده ی قاچاق کالا که کمر تولید داخلی را شکسته است مبارزه ی جدی داشته باشد. دولتی که به ابَر بدهکاران بانکی،فرصت و میدان ندهد و مردم نیازمند را در پیچ و خم های اداری سر نگرداند. دولتی که مغزها و سرمایه های انسانی را فراری ندهد. دولتی که به بهانه ی دیپلماسی به مردان میدان جفا نکند. دولتی که از جوانان،زنان،هنرمندان،ورزشکاران،قومیت ها و مذاهب،استفاده ی ابزاری نکند. دولتی که ایران را به اقتداری که شایسته ی آن است برساند و ملت بزرگ ایران را از مشکلاتی که حقش نیست،برهاند. اینها همه شدنی است و ما منتظر« ایران قوی» می مانیم. 🍃 ابوطالب لاچینی🍃 ─═ঊ 🦋🍃🌺🍃🦋ঊ═─ سروش: 👇👇👇 sapp.ir/raheroshan_khamenei ایتا: 👇👇👇 Eitaa.com/raheroshan_khamenei واتساپ: 👇👇👇 https://chat.whatsapp.com/JFtp3h8hMxj7LYdd4W2tSP ─═ঊ 🔮🍃🌺🍃🔮ঊ═─