#کلام_امیر ❀ ﴾﷽﴿ ❀ 📓فراز اول از خطبه ی 163نهج البلاغه 🔻در توحید الهی 💠ستايش، مخصوص خداوندى است که آفريدگار بندگان است; خداوندى که گستراننده زمين، جارى کننده سيل در رودخانه ها و روياننده گياهان بر کوه ها و تپه هاست. 💠براى اوّل بودن او آغاز نيست و نه براى ازليتش پايانى. 💠 آغازى است که همواره بوده و پايانى است که سرآمدى ندارد. 💠پيشانى ها در برابر عظمتش به خاک افتاده و لب ها به يگانگى اش گشوده شده است. 💠براى هر مخلوقى به هنگام آفرينش، حدّى قرار داد تا با وجود مقدّسش شباهت نيابد. 💠 افکار و انديشه ها هرگز نمى تواند با حدود و حرکات و نه با اعضا و ابزار، اندازه و حدّى براى او بيان کند. هرگز درباره او نتوان گفت «کى» (به وجود آمده)؟ 💠 و برايش سرآمدى نيست که گفته شود «تاکى» (باقى است)؟ 💠آشکارى است که درباره اش نتوان گفت: از چه چيز عيان شده و مخفى و پنهانى است که نمى توان گفت: در چه چيز پنهان شده؟ 💠 او نه جسم آشکارى است که بتوان انتهايش را جستجو کرد و نه پوشيده و پنهان است که چيزى بر آن محيط باشد.    ‌🗓یک شنبه 6فروردین 1402 اینجا گذری بر قدمگاه شهیدان است👇 🆔 @Rahianenoor_News