لزوم رعايت ادب دينی با سجده شکر در زندگی طلبگی براي ما طلبه‌ها اين كار يك ادب ديني است مُهري كنار آن اتاق مطالعه ما باشد هر وقت مطالعه‌مان تمام شد يك سجده شكر كنيم، بعد بياييم بيرون, اينها را جزء برنامه‌ها بدانيم، اينها نعمت است، اينها يك چيز عادي نيست؛ خدا را شكر كه بدن سالم به ما داد, فكر سالم به ما داد, عقيده سالم داد كه آمديم در طريق اهل بيت، تا حرف اينها را ياد بگيريم، اين‌چنين نباشد كه ما وقتی مطالعه مي‌كنيم و بيرون مي‌آييم مثل ديگري باشيم كه مطالعه مي‌كند؛ اينها را عبادت بدانيم چه اينكه هست, سجده شکر کنيم، خيلي هم طول نمي‌كشد، يك سر روي مُهر مي‌گذاريم ولو ذكر هم نگوييم، چون در سجده شكر, ذكر لازم نيست، آن سجده تلاوت است كه بعضي براي آن ذكر گفتند, حالا اگر خواستيم ذكر بگوييم «حمداً حمداً حمداً, شكراً لله» خيلي مايه ندارد؛ ولي آدم ديني زندگي بكند غير از تكليفي زندگي كردن است....آدم بالأخره يك حساب و كتابي هم با وليّ نعمت خود داشته باشد، خيلي‌ها خواستند به حوزه بيايند نشد, خيلي‌ها آمدند و نتوانستند ادامه بدهند...اگر خدا توفيق داد آدم با اين خاندان مأنوس بود چه بهتر كه اين را رايگان از دست ندهد، فرمود: ﴿لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزيدَنَّكُمْ﴾ تفسیر سوره فصلت جلسه 17