💠 «آتش به اختیار» برای مهار «آتش به ازدواج» 🔷 قرآن کریم ، درباره #ازدواج دو تعبیر به کار برده : «نکاح» و «انکاح». «نکاح» به معنای «ازدواج کردن» است و «انکاح» به معنای «به ازدواج در آوردن». دستور به «نکاح» در آیه ۳ سوره نساء آمده : 🔶 (فَانْكِحُوا مَا طَابَ لَكُمْ مِنَ النِّسَاءِ ...) و دستور به «انکاح» در آیه ۳۲ سوره نور: 🔶 (وَأَنْكِحُوا الْأَيَامَىٰ مِنْكُمْ وَالصَّالِحِينَ مِنْ عِبَادِكُمْ وَإِمَائِكُمْ ۚ إِنْ يَكُونُوا فُقَرَاءَ يُغْنِهِمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ ۗ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ) برآیند این دو آیه این است که به همان میزان ـ و چه بسا بیشتر ـ که خود بی همسران وظیفه اقدام برای ازدواج دارند ، دیگران نیز «باید» برای ازدواج آنان پا پیش گذارند. خدای متعال دستور انکاح را با فعل امر صادر فرموده ؛ که نشان از مطلوبیت شدید این مساله نزد او دارد. 🔷 مخاطب دستور «انکاح» همه جامعه اند ؛ اعم از پدر و مادر ، معلم ، روحانی ، کارفرما ، دوست ، همسایه و ... . همه وظیفه دارند شایستگان برای ازدواج را به یکدیگر معرفی کنند ؛ مقتضیات ازدواج را فراهم آورند و موانع را برطرف سازند.🌸استادامینی خواه @Rahroshanezdevaj