چه زیبا مولا علی(علیه‌السلام) فرمود: « الانتظار أشد من الموت : انتظار، جانکاه‌تر از مرگ است.» مــهـــدی جــــان ؛ چشم‌ها به تو دوخته شده و منتظران حقیقت همچون شمعی تا صبح ظهور در غم هجرانت می‌سوزند. چه سخت و گران است بر من اینکه ببینم همه خلق را، و تو را نبینم. «عزیز علیّ أن أری الخلق و لا تری.» هر جمعه که می‌رسد، دل بهانه تو را می‌گیرد و ما لب‌ها را با «ندبه» متبرک کرده و رو به دریای انتظار، به انتظار طلوع آفتاب می‌نشینیم. مــهـــدی جــــان ؛ چشم‌ها آنقدر در فراق تو اشک ریخته و انتظار کشیده، دست‌ها آنقدر طلب نور کرده و خالی مانده، دوش‌ها آنقدر تازیانه سنگین اهانت را بر پیکره باورهای دینی تحمل کرده که دگر توان از کف داده. مــهــدی جــــان ؛ کجا هستی که دوستانت را عزت بخشی و دشمنانت را ذلیل و خوار کنی: «این معز الاولیاء و مذل الاعداء.» ای سایبان دل‌های سوخته! و ای انتظار اشک‌های به هم دوخته! عاشقانت هر جمعه دیدگان خود را با اشک می‌آرایند و دلشان را نذر تو می‌کنند. هر صبح با مولایشان تجدید میثاق می‌کنند. کاروان دل را به غروب می‌برند، زبان را به ذکر فرج مشغول می‌دارند و بر سجاده انتظار نشسته و انتظار بر دوش می‌کشند، تا شاید دعایشان مستجاب شود و معشوق گوشه چشمی به آنها کند. ┄┅═✧ ❀ 🔅 ❀ ✧═┅┄ 🆔@rahrovanehvelayat ┄┅═✧ ❀ 🔅 ❀ ✧═┅┄