تربیت و حکمرانی
بچه‌تر که بودم، یک پخش می‌شد که عاشقش بودم؛ عاشق خود سریال نه، عاشق قهرمان‌های آن و مخصوصاً بزرگ‌ترین قهرمان داستانش. من در این تنها نبودم و نیستم، چون خیلی‌ها را می‌شناسم که عاشق این قهرمان‌های جنگلی بودند؛ حتماً شما هم کسانی را می‌شناسید. بزرگ‌تر که شدم، فهمیدم پیش از آنکه جنگلی شود، حجره‌نشین بوده و درس طلبگی می‌خوانده است. حتی در نقلی خواندم که بوده است و اگر قدم در میدان مبارزه نمی‌گذاشت، شاید یکی از نامداران می‌شد. اما فقهی که نزد استاد خود خوانده بود، یک بود، نه فقهی منزوی و بی‌اعتنا به شرایط اجتماعی کشور. اینکه میرزا یک قریب الاجتهاد بوده، برایم مهم است و مباهات می‌کنم که در کسوت چنین تبار پرافتخاری زیسته‌ام؛ ولی میرزا حتی اگر این عناوین را هم نداشت، برایم بسیار محترم بود. آنچه میرزا کوچک جنگلی و امثال او را در نظر ما چنین بزرگ می‌کند، بودن او است؛ او به بودن بسنده نکرد و دانست که باید باشد و این اصلاح جز با جهاد ممکن نیست. یکی از آرزوهایم این بوده و هست که روزی به زیارت مزار این مرد بزرگ در استان مشرف شوم و از تربت مطهرش تبرک بجویم. از نظر من او میرزا کوچک جنگلی نبود؛ میرزا بزرگ بود. کاش آن‌ها که عکس مبارزان و عدالتخواهانی مثل و و مانند این‌ها را بر دیوار اتاق خود نصب می‌کنند و آن‌ها را الگوی خود می‌دانند، این قهرمان‌های وطنی را هم می‌شناختند و و دینی می‌دانستند. 🆔️ @rajaaei_ir
718 مشاهده