چرا روز عیدی، دشمن شاد شدیم؟ شاید ناسپاسی کردیم! مشکلات اقتصادی مثل کوه بزرگ بر اثر سالها تسلط غربزده ها بر مناصب مدیریتی بود و ما انتظار داشتیم رئیس جمهور همه را یکروزه درست کند، در حالیکه حتی ساختارهای غلط همچنان پابرجا هستند و خود ما مردم هیچ حرکتی نکردیم برای اصلاح آن ساختارها. انتخابات مجلس، به وضوح نشانگر این بود که نه سیاستمداران، نه مردم، همتی برای تغییر اساسی این ساختارهای غلط ندارند. سیاسیون فقط درگیر حزب بازی و مردم بی تفاوت! نه اونها از حزب بازی و بازیهای سخیف سیاسی و ایجاد دوقطبی های ساختگی و پاسگاری قدرت بین خودشون دست بر داشتند؛ نه ما مردم نهی از منکر کردیم؛ بیشترمان بی مسئولیت و بی تفاوت، با صندوق رای قهر کردیم و اقلیتی هم که شرکت کردیم، تسلیم سیاسی بازی ها و دو قطبی های ساختگی شدیم و کسی نهیب نزد که بس کنید! رئیس جمهور با درک درستی که از ساختارهای بیمار قدرت در داخل داشت، سعی کرد تا میتواند ایران را در عرصه دیپلماسی خارجی پیش برد، بلکه بتواند با قدرت حاصل از دیپلماسی موفق، از بیرون به این ساختارهای فاسد فشار بیاورد و اصلاحشان کند. البته در داخل هم تا جایی که دستش می رسید کوتاهی نکرد و هزاران واحد تولیدی تعطیل و نیمه تعطیل را راه اندازی کرد، پروژه های زیربنایی زیادی را تکمیل کرد... اما نمیگذاشتند دست به ساختارهای فاسد اقتصادی و سیاسی و فرهنگی بزند. همیشه عیدی شیرین نیست، بعضی وقتها تلخ هست که آنهم نهایتا به نفع دین و دنیای خودمان هست. عیدی ما فقدان چند نفر از بهترینهایمان بود تا بفهمیم ساختارهای داخلی سیاسی و اقتصادی و فرهنگی غلطه و تا اینها هست، از خوبان هم کاری بر نمی آید. تا همتی کنیم و انقلاب ۵۷ را در عرصه ی حیات اقتصادی و سیاسی و سبک زندگی، احیاء کنیم. رئیس جمهور عیدی اش را گرفت و با شهادت رسید به اجداد طاهرش. ما مردم هم عیدیمان می شود ان شاءالله عبرت و بعد حرکت When you lose; Don't lose the lesson