دعا، زبان بی‌زبانی دل است.
آنجا که واژه‌ها گم می‌شوند و دل بی‌پناه، دست به سوی آسمان بلند می‌کند، دعا متولد می‌شود. نه همیشه با کلمات،
که گاه با اشک،
گاه با سکوت،
و گاه با آهی عمیق.
دعا پلی است میان زمین و آسمان،
میان نیاز و بی‌نیازی،