. ♻️ کدام روحانی را باور کنیم؟ 🔰حمید رسایی: هفته گذشته برخی مواضع ظاهرا انقلابی حسن روحانی، منتقدان و مدافعان رئیس جمهور را به واکنش های متفاوت واداشت. مهمترین جملاتی که آقای روحانی در سفر به دو کشور اروپایی گفت: «تهدید به صفر رساندن صادرات نفت ایران، گزافه گویی است. در صورتی که نفت ایران از منطقه صادر نشود، دیگر کشورها هم قادر به صادرات نخواهند بود. اگر می توانید امتحان کنید تا نتیجه‌اش را ببینید» وی همچنین بعد از ديدار با رئيس جمهور سوئيس گفت: «با صراحت به آقای رئیس جمهور (سوئیس) گفتم ایران رژیم صهیونیستی را نامشروع می داند و فعالیت هایش را در منطقه تجاوزکارانه میداند». برخی از خواص این جملات حسن روحانی را با توجه به سابقه اقدامات وی، سخنانی متناقض دانستند و برخی نیز، مواضع ظاهرا انقلابی حسن روحانی را تمجید کردند. واکنشهای متفاوت اما به آنجا رسید که سردار قاسم سلیمانی از این مواضع روحانی تا حد دستبوسی تقدیر کرد و اتفاقا بخش عمده ای از انتقادات خواص به نامه قاسم سلیمانی، ناظر به ادبیات به کار رفته درنامه وی مبنی بر دستبوسی روحانی بود. بسیاری از خواص هم از اظهارات وی مبنی بر «این همان دکتر روحانی است که ما شناخت داشتیم و داریم و می بایست باشد.» تعجب کردند؛ بویژه آنچه که در عمل مکررا از آقای روحانی دیده شده، عدم التزام و اعتقاد به این مواضع است و به همین دلیل، اتخاذ چنین مواضعی تا حدودی سبب دلنگرانی بیشتر انقلابیون میشود! اما چرا باید نگران بود؟ 1- سفر روحانی به دو کشور اروپایی سوئیس و اتریش که بیشتر حافظ منافع آمریکایی ها هستند، حکایت از استمرار اشتباه غرب باوری وچشم امید حسن روحانی به کدخدا دارد. دلدادگی به وعده های سرخرمن اروپا و ترس از اقدامات آمریکا نشان میدهد در نگاه رئیس دولت، درب همچنان بر همان پاشنه می چرخد و سياست دولت همچنان "التماس" است. 2- آقای روحانی در حالی به تهدید کنندگان کشورمان اعلام کرده "در صورتی که نفت ایران از منطقه صادر نشود، دیگر کشورها هم قادر به صادرات نخواهند بود" که در طول چند سال گذشته ازپشت تریبون های عمومی، بارها و بارها عناصر داخلی اجرای احتمالی این تهدید را به انواع واقسام اتهامات نواخته و تضعیف کرده است. همین آقای روحانی بارها درسخنانی دشمن شادکن، سپاه پاسداران را دولت با تفنگ، نیروهای بسیجی را افراطی و تندرو و برخورداری ایران از موشک را عامل فشار غربی ها ودلیل ابقای تحریم ها و شکست برجام دانسته تا جایی که در روز ارتش و در سخنرانی رژه نیروهای مسلح، برد موشک را عامل اقتدار ندانست. 3- آخرین اقدام پرخطای روحانی آن است که وی در اقدامی سئوال برانگیز با ارسال نامه ای به دبیر شورای نگهبان، به تاریخ 29 خرداد 97 «تصویب لوایح چهارگانه مبارزه با پولشویی» را در اظهار نظری خلاف واقع به عنوان بند ۸ مصوبه دومین شورای هماهنگی اقتصادی که به تایید مقام معظم رهبری رسیده، جهت اجرا ابلاغ میکند! این در حالی است که یک روز بعد (30 خرداد) رهبر معظم انقلاب در دیدار با نمایندگان مجلس از پشت تریبون عمومی اعلام میکنند:‌ «موارد پیشنهادی برای تصویب به عنوان قانون، نباید خلاف مصالح کشور باشند. البته در مجلس که عمدا این صورت نمی گیرد. این معاهدات بین المللی که در زبان لاتین، به آن کنوانسیون گفته می شود، در اصل در یک نقطه ای پخت و پز می شود. کشورهای عضو این کنوانسیونها هیچ تاثیری در ایجاد آنها ندارند. قدرتهای بزرگ براساس منافع و مصالح خود، این معاهدات را آماده می کنند. دولتهای همسو یا مرعوب یا همراه آنها هم این کنوانسیون ها را در کشورهایشان تصویب میکنند. بعد اگر یک دولت مستقلی مثل جمهوری اسلامی پیدا شود که آن را نپذیرد، سرش میریزند که آقا 150 کشور این معاهده را قبول کرده اند، شما چطور قبول نمیکنید؟ راه حل مسأله این است که مجلس خودش قانون بگذارد، مثلا یک قانون مبارزه با پولشویی، یک قانون مبارزه با تروریسم. هیچ لزومی ندارد ما چیزهایی که نمی دانیم به کجا ختم میشود و حتی می دانیم که مشکلاتی دارد، به خاطر آن جهات مثبت قبول کنیم.» وقتی در سوابق آقای روحانی، داستان پرابهام مک فارلین، تدارک جام زهر به امام، پذیرش تعهدات سنگین و عقب نشینی در سعدآباد و نقض خطوط قرمز رهبری در برجام که منجر به خسارت محض شد، وجود دارد، آیا باید به صرف یک موضع گیری که وظيفه ذاتی هر رئيس جمهوری است، اينطور ذوق زده شد!؟ سئوال جدی اين است که بالاخره کدام روحانی را باید باور کنیم؟! این سئوال برای غربی ها هم مطرح است و آنها هم در حال آنالیز کسی هستند که روزی در حال پذیرش شروط آنهاست و روزی در حال تهدیدشان. آنها ذوق زده نشده اند، ما چرا باید برای دست بوسی به صف شویم؟ از یاد نبردم که حمایت مشروط از دولت با تقدیر و تمجیدهای غلو آمیز تفاوت فاحش دارد. 🔻کانال حمید رسایی🔺 eitaa.com/joinchat/389677056C798a6dc5a1