🔴 شیب نزولی نرخ رشد جمعیت و نرخ باروری ایران به قدری تند است که در سال های اخیر ما را به نرخ رشد زیر سطح جانشینی رسانده! خطر کاهش موالید و سالمندی جمعیت و افت شدید جمعیتی در دهه های نزدیک، چشم انداز تاریکی از تبعات این مخاطره را برای کشور ترسیم می کند. اما با وجود این چشم انداز، ما شاهد هیچ حرکت موثری در حوزه قانون گذاری و اجرا در زمینه افزایش موالید نیستیم. همانطور که رهبری عزیز هم در گلایه خود مطرح کردند، علاوه بر دستگاه های اجرایی، نمره دستگاه قانون گذاری ما هم در این زمینه صفر است! 🔴 در سال 72 مجلس شورای اسلامی قانون تنظیم خانواده و جمعیت را تصویب کرد که محدودیت های شدیدی در جهت فرزندآوری ایجاد نمود. این قانون در سال 92 اصلاح شد و محدودیت های مقرر در قانون مصوب سال 72 (محرومیت فرزند چهارم از بیمه و مزایا) در آن لغو گردید. همچنین به دولت اجازه داده شد مرخصی زایمان مادران را به نه ماه افزایش دهد و همسر آنان نیز از دو هفته مرخصی اجباری (تشویقی) برخوردار شوند. 🔴 این تنها اتفاقی بود که از سال 90 تا کنون توسط قانون گذار در جهت سیاست گذاری های افزایش جمعیت افتاده که البته همین قانون مرخصی زایمان هم به طور ناقص اجرا می شود. یعنی درحالیکه 9 سال است در حرف، مسئولان کشوری متوجه خطر کاهش جمعیت هستند، در عمل هیچ اتفاق خاصی نیافتاده. کشوری که در سال گذشته به رشد جمعیتی زیر یک درصد رسیده و باید همه زنگ های خطر را برای بحران هولناک پیش رو به صدا دربیاورد، در زمینه قانون گذاری که پیشران هرگونه تحول است، در نقطه صفر قرار دارد!