گزارش رسیده از سپاه پاسداران آبادان نیز حکایت از آن داشت که نیروهای عراقی در خونین‌شهر تا حدود زندان شهر پیشروی کرده و حدود 30 تانک و زره‌پوش و 40 دستگاه خودرو ارتش بعثی در حال ورود به شهر بودند‌. مردم نیز شهر را ترک کرده و فقط تکاوران، پاسداران و عده‌ی معدودی افراد عادی برای دفاع از شهر باقی ماندند‌. برطبق اطلاع ستاد لشکر 92 زرهی اهواز دشمن توسط ستون پنجم خود در آبادان و خرمشهر مردم را تشویق به تخلیه‌ی شهر می‌کرد‌. اوج مقاومت نیروی‌های مدافع شهر در روز 24 مهر 1359 صورت گرفت و بعثی‌ها خود را به اطراف مسجد جامع خرمشهر رساندند و امکان استفاده از آن ‌را به‌عنوان عقبه‌ی مدافعان شهر از بین بردند‌. یکی از روحانیون مجاهدی که در آن روزها در کنار دیگر مدافعان شهر با متجاوزان بعثی مقابله می‌کرد، شیخ شریف قنوتی بود که بعد از یک نبرد قهرمانانه در روز 59/7/4 در خیابان 40 متری خرمشهر به شهادت رسید‌. در این روز به‌سبب بروز بالاترین جلوه‌های ایثار و شجاعت خرمشهر به «خونین شهر» تغییر نام یافت‌. از صبح 25 مهر نبرد تن‌به‌تن و خیابانی در جاده‌ی کمربندی، کوی طالقانی و بندر ادامه یافت و در روز بعد درگیری‌ها به پشت ایستگاه راه‌آهن و کشتارگاه کشیده شد و از روز 1359/7/27 فشار نیروهای مهاجم برای تصرّف شهر شدیدتر شد. به‌دلیل کاهش مدافعان و خستگی و فشار روحی و جسمی که بر افراد باقی‌مانده مستولی شده بود، دشمن از محور کمربندی به‌سمت خیابان‌های آرش و عشایر پیشروی کرد و روز بعد مسجد جامع خرمشهر که پایگاه اصلی مدافعان شهر بود، زیر آتش متمرکز خمپاره‌های عراقی قرار گرفت و تعداد زیادی از رزمندگان شهید و مجروح شدند‌. یکی از این رزمندگان نوجوان مدافع 13 سال‌های به نام بهنام محمدی بود که در همین روز به‌شهادت رسید‌. سرانجام با درهم شکسته‌شدن مقاومت مدافعان در غرب خرمشهر، نیروهای صدام در روز 4 آبان 1359 وارد شهر شدند و با غارت اموال و دارایی مردم با 300 تن T‌. N‌. T خانه‌های مسکونی و اماکن دولتی را تخریب کردند تا استحکامات خود را در شهر تقویت نمایند‌