سرچشمه شاید گرفتن به بیل چو پرشد نشاید گذشتن به پیل سالهاست شاهدیم بهترین تالارها در اختیار برگزار کنندگان کنسرت های آنچنانی است بهترین کرسی های دانشگاه‌ی در اختیار اساتید آنچنانی است بهترین موقعیت ها در شهرها در اختیار اقشار آنچنانی است بهترین امکانات رفاهی از سواحل دریاها تا ارتفاعات کوهها مثل توچال و دربند و درکه باز هم در اختیار همان هاست!!! اما همین مسئولان وظیفه شناسِ گوش به زنگ، آنجایی که جوان بیست و چند ساله ای را با قساوت تمام با مشت و لگد زیر دست و پا به شهادت می رسانند لال مادرزاد می‌شوند و تنها اگر بتوانند واسطه‌ی خیر می‌شوند برای گذشت خانواده مقتول از قصاص قاتلین! براستی ما را چه می‌شود؟ براستی چه کسی باید پاسخگوی این سوال باشد که: چند درصد زنان ما خواهان حضور در ورزشگاه بودند که این مساله به اولویت نظام برای پرداختن و رسیدگی قرار گرفت؟ چند درصد از زنان بی سرپرست یا بدسرپرست ما با حقوق این ورزشکاران یا هزینه هاي گزاف ساخت و تعمیر و نگهداری این ورزشگاه‌های کذایی به شرایط ایده‌آل زندگی می‌رسیدند؟ اولویت کدام بوده و هست؟ پرداختن به فوتبال یا پرداختن به اوضاع نابسامان زنان سرپرست خانوار؟ آیا نظرسنجی کرده‌اید ببینید چند درصد از هشتادمیلیون ایرانی خواهان اختصاص این همه بودجه برای فوتبال است؟ یا شاید چون وزرا و وکلا و سرداران مملکت خودشان عشق فوتبالند اولویت بندی معنا ندارد؟ همین حالا بیا ب رزمندگان جنگ نرم @razmandejangenarm3