#خـداےخـوبِ_ابراهـیم 🌿' وقتی کاری را قبول می کرد ، آن را به خوبی انجام می‌داد. وقتی بازار بود ، بیش از بقیه کارگران مغازه زحمت می‌کشید. بارهای سنگین که کسی نمی توانست جابه‌جا کند را او بر می‌داشت. وقتی کامند و معلم شد ، زودتر از بقیه به محل کار می‌رفت و دیرتر بر می‌گشت. نمی‌گذاشت کسی احساس کند که او در انجام کار ، کم می‌گذارد‌. دیده بود برخی آدم ها وقتی برای خودشان چیزی می‌خواهند ، آن را کامل می گیرند ، اما وقتی می‌خواهند چیزی به دیگران بدهند از آن کم می‌گذارند. ابراهیم میخواست مخاطب این آیات قرار نگیرد : وَیلٌ لِلْمُطَفِّفينَ۱۝ الَّذِينَ إِذَا اكْتالُوا عَلَى النَّاسِ يَسْتَوْفُونَ۲۝ وَ إِذا كالُوهُمْ أَوْ وَّزَنُوهُمْ يُخْسِرُونَ۳۝ وای بر کم فروشان. آنان که چون از مردم کالایی را با پیمانه و وزن می‌ستانند تمام و کامل می‌ستانند ، اما هنگامی که می خواهند برای دیگران پیمانه یا وزن کنند ، کم می‌گذارند! ( سوره مطففین )