🍂🌺🍂🌺🍂 🌺🍂🌺🍂🌺🍂🌺🍂 🌺🍂🌺 🍂🌺🍂 🍂🌺🍂 🌺 ♡یالطیف♡ 📒رمان عاشقانه هیجانی #هیوا ❣ 🖊به قلم:ریحانه عزت پور؛ #نهال 🌷 🍂 #قسمت_صد_هفدهم بے اعصاب بلند میشم ،در رو باز میڪنم و بہ سمت سر خیابون میرم ،مجید دنبالم میڪنہ و مدام صدام میڪنہ اما من شیر زخمیم ڪہ حالا منتظرم ڪه فوران ڪنم ،مجید هنوزم صدام میڪنہ و دستم رو میگیره بہ سمتش بر مے گردم و دستم رو بہ زور از لاے دستش بیرون میڪشم ،دلم می خواد فریاد بڪشم ،غرش ڪنم ولے نمے تونستم چون اولاً باید لال باشم!دوماً هم ڪہ این بدبخت کاریہ اے نبود . -ڪجا مے رے؟ -جهنم!میاے؟ -آره -مجید ولم ڪن -منم دوسٺ دارم ولت ڪنم ولے نمے تونم -من دارم بہت مجوز میدم دیگہ برو -تو نباید مجوز بدے نفس عمیقے میڪشم تا دستم بے هوا نره سراغ دماغش و دماغش رو جزئے از صورتش ڪنہ ،مدام نفس عمیق میڪشم ولے بدتر میشہ ،بدتر قفسہ سینہ ام تیر میڪشہ مے خوام روے زمین بشینم ولے مجید نمیزاره . -بلند شو اینجا خطرناڪہ آخرش منو میڪشے -مجید ولم ڪن تو رو خدا ،داغونم -پاشو،پاشو بریم خونہ اونوقت هر چقدر خواستے داد بزن بلند شو مرد واقعاً انقدر خونسرد بود یا داشٺ ادا در مے آورد ؟ واقعا میخواسٺ آرومم ڪنہ یا حرصم رو دربیاره افتاده بودم روے دور لج بازےولے مثل همیشہ حریفم میشہ و سوار اون پژوے داغونش مے کنتم ،اون پژویے ڪہ اونقدر نالہ مے ڪرد تا روشن بشہ ڪہ دل همہ بہ رحم مے اومد و بہ جاے اینڪہ سوارش بشن ،مے خواستن سوارے بدن !دستے بہ قفسہ سینہ ام مے گیرم دوباره درد گرفتہ -بیا یکم آب بخور -درد بخورم -هر جور ڪہ راحتے ماشین رو روشن میڪنہ و راه میفتہ ،شیشہ رو پایین میدم تا بادش بہ صورتم بخوره و نفسے تازه بڪنم ڪہ مجید اونم ازم دریغ مے ڪنہ و شیشہ رو میده بالا یاد اون روز مے افتم ڪہ ...آهے مے ڪشم یہ روزے هم خودم شیشہ رو براے ڪسے ڪشیدم بالا اون بهم خندید بر عڪس من ڪہ بہ مجید چشم غره رفتم . -انگار تو اصلا حالیت نیست ...بابا چطورے بگم کہ جونت تو خطره حاجے؟ -... -اگہ بفهمہ تا اینجا اومدیم ڪار هر دومون ساختہ اس ...خوبے؟ سرم رو روے داشبورد میزارم ،دلم مے خواست زمین و زمان رو بهم بدوزم ولے دستم ڪوتاه بود ،مجید سعے میڪنہ از داشبورد جام ڪنہ . -با توام خوبے؟ چرا قرصات رو نمے خورے آخہ جلوے خونہ وایمیستہ ،بہ سمت خونہ میرم مجید در رو باز میڪنہ مثل بچہ هاے لجباز میرم تو اتاقم اون ماسڪ لامصب و بقیہ وسایل استتار رو در میارم و پرت میکنم گوشہ اتاق .روے زمین دراز میڪشم و دستے بہ سر ڪچلم میڪشم ،نمے دونم چقدر از درد بہ خودم پیچیدم ڪہ چند تا تقہ بہ در خورد روے پہلو برگشتم و دستے بہ اشڪ جارے شده روے صورتم نزدم .در باز میشہ . -من از دسٺ تو چے ڪار ڪنم ؟ جوابے نمے دم حوصلہ باز خواست شدن رو نداشتم از چهارچوب در ڪنده میشہ و جلوتر میاد: با تواما عباس مثلا خوابے؟ -اسم من عباس نیست روبہ روم میشینہ و شناسنامہ اے رو باز میڪنہ درست رو بہ روم: اینہا اینجا نوشتہ عباس ...عباس حامدے -این شناسنامہ ام شناسنامہ ے من نیست -شناسنامہ ے دیگہ اے هست نشونم بده از جام بلند میشم سرم رو مے گیرم پایین و خیره میشم بہ موڪت بد رنگ روے زمین و بعد دوباره چشمم بارونے میشہ . -چرا با خودت لجبازے میڪنه؟...من تمام این ڪارا رو براے تو انجام میدم اشاره اے بہ لیوان آب و پیشدستے با گل رز سرخ و قرص میڪنہ . -خستہ شدم دیگہ -مے دونم ولے چاره اے نیست -بہم گفٺ بے غیرت -اون ڪہ تو رو نمے شناسہ -اگہ یہ روز بفہمہ دوباره همین حرف رو میزنہ -پسرم تو مجبورے چاره ے دیگہ اے ندارے تا زمانے ڪہ دار و دستہ ے محمد حسن مہار شہ -سرهنگ دیگہ نمے تونم اے ڪاش ...مے مردم انگار دلش بہ رحم میاد براے این بدبخت ڪہ جلوش نشستہ ڪمے جلو میاد سرم رو بالا میگیره :سید از مادرت مدد بخواه ...مثل همون روزا تو بیمارستان ...ڪمڪت مے ڪنہ!مگہ نہ؟ -ڪمڪ مے ڪنہ ولے این سرے مدد نمے خوام مرگ میخوام مثل خودش -محمد حسین! -من محمد حسین نیستم سرهنگ ! عباسم ،عباس حامدے -تیڪہ ننداز -اے ڪاش مادرم فرشتہ خانوم ببخشتم -مے بخشتت -نہ هیچ وقت نمے بخشتم نہ من رو نہ محمد حسن رو ... نگاهے بہ قرص میڪنم و قرص رو بایہ لیوان آب میخورم 🌺🍂ادامه دارد..... ❌کپی رمان بدون اجازه ممنوع❌