نتیجه تقابل طبیعت و صناعت اختلال است ✍محسن ریسمان سنج آنچه خواجه نصیرالدین در کتاب اخلاق ناصری آن را طبیعت به معنای فضا و شرایط و محیط در مقابل صناعت به معنای موعظه و کار فرهنگی و هنری و سخنرانی و تعظیم شعائر نامیده است یکی از مهمترین مسائلی است که ما سالهاست به آن بی توجهی کرده ایم و چوبش رو خورده ایم. در مقام صناعت، ورزش را امر ضروری برای سلامتی دانسته ایم و می دانیم و اما در مقام طبیعت، محیط زندگی را جوری ساخته ایم که اندک تحرکی نداشته باشیم. نتیجه اش شده آمار بالای بیماری های مختلف که منجر به مرگ‌ و صرف هزینه های فراوان می گردد. در مقام صناعت، خطر قرار گرفتن در سیاهچاله پیری جمعیت یک اخطار جدی و نگران کننده است و فرصت زیادی هم برای جلوگیری از این خطر بزرگ نداریم. در مقام طبیعت اما هنوز در مقام ساخت مسکن ملی بناست برای مردم خانه آپارتمانی ۷۰ متری بسازیم و در سال مهار تورم مجوز افزایش ۲۵ درصدی اجاره بهای مسکن را صادر کرده ایم و زمین را تبدیل به کالای لوکس و خانه مناسب و ارامش بخش به عنوان یکی از مهمترین عوامل افزایش فرزندآوری را به آرزوی خیلی ها تبدیل کرده ایم. در مقام صناعت از اولویت بهداشت و پیشگیری بر درمان سخنرانی ها کرده ایم اما مخاطب شیخ اجل سعدی بوده ایم که به عمل کار بر آید به سخندانی نیست و به سخنرانی هم نیست! زیر که در مقام بودجه ریزی وزارت بهداشت و درمان بیشترین حجم بودجه را (بالای ۹۰ درصد) به درمان اختصاص داده ایم و بیشترین حجم ورودی دانشجو به دانشگاههای علوم پزشکی مربوط به درمان است و اکثر مسئولین تصمیم گیر وزارتخانه فارغ التحصیل درمان هستند نه بهداشت و هر روز هم افتخار به افتتاح یک مجتمع درمانی جدید داریم. در مقام صناعت معتقدیم تربیت از تعلیم مهمتر است و مقدم بر آن است در مقام طبیعت اما مدرسه صرفا محل حفظ کردن معلومات و یادگرفتن دروس شده و اساسا هیچ سیستمی برای تربیت انسان هدفدار و آرماندار طراحی نگردیده است. بزرگترین آرمان همه ما در دوره دانش آموزی و والدین مان و مسئولین مدارس و مجموعه های آموزشی خصوصی قبولی در کنکور بوده است. به این دست فرمان چه انتظاری داریم؟ به قول علامه بزرگ خواجه نصیرالدین طوسی نتیجه تقابل صناعت و طبیعت اختلال است و تا وقتی که طبیعت با صناعت همراه و همسان نگردد رسیدن به اهداف ممکن نیست.‌ ۲۷ اردیبهشت ۱۴۰۲ @rismansanj