طُوبَى لِنَفْسٍ أَدَّتْ إِلَى رَبِّهَا فَرْضَهَا وَ عَرَكَتْ بِجَنْبِهَا بُؤْسَهَا وَ هَجَرَتْ فِي اَللَّيْلِ غُمْضَهَا حَتَّى إِذَا غَلَبَ اَلْكَرَى عَلَيْهَا اِفْتَرَشَتْ أَرْضَهَا وَ تَوَسَّدَتْ كَفَّهَا خوشا به حال آن کس که وظیفه واجب خود را در برابر پروردگارش انجام داده !! و مشکلات را با تحمل از میان برداشته !! و خواب را در (بخشی) شب کنار گذارده!! و آن گاه که بر او غلبه کند روی زمین دراز کشد و کف دست را بالش خود کند. 🍃فِی مَعْشَرٍ أَسْهَرَ عُيُونَهُمْ خَوْفُ مَعَادِهِمْ وَ تَجَافَتْ عَنْ مَضَاجِعِهِمْ جُنُوبُهُمْ وَ هَمْهَمَتْ بِذِكْرِ رَبِّهِمْ شِفَاهُهُمْ وَ تَقَشَّعَتْ بِطُولِ اِسْتِغْفَارِهِمْ ذُنُوبُهُمْ امام علی علیه السلام در ادامه می فرماید : (این انسان) در زمره گروهی باشد که (این اوصاف را دارد) خوف معاد خواب را از چشمهایشان ربوده و پهلوهایشان برای استراحت در خوابگاهشان قرار نگرفته و همواره لب هایشان آهسته به ذکر پروردگارشان مشغول است ، بر اثر استغفار های طولانی گناهانشان از میان رفته است . @Khanjanidroos