از دید یک خبر نگار روسیه ای که خودش هم به شدت به عنوان طرفدار ایران در روسیه شناخته می شود. ترجمه: دیروز مجله آگاهی نو الکترونیکی را که می توان آن را اندیشه نو ترجمه کرد، از دکه روزنامه فروشی تهران خریدم. مجله با کیفیت، ضخیم، گران قیمت (تقریباً 4 دلار - برای ایران غیرقابل تصور) و لیبرال است! یعنی نویسندگان مطالب (روزنامه نگاران، نویسندگان، مورخان) و سردبیر، اصلاح طلبان غرب گرا هستند. مجله بلافاصله با یک جلد قرمز روشن جذب می شود - ولادیمیر پوتین در تصویر استالین. بله، سهم اصلی این موضوع به روسیه اختصاص دارد - سیاست مدرن آن، تاریخ روابط با ایران، کمونیست های ایرانی و نحوه ارتباط آنها با اتحاد جماهیر شوروی. به طور کلی، تمام مقالات با مفهوم منفی. سرفصل ها را باز کنید و بخوانید: "شیطان بزرگ" یا "جاسوسی که تزار شد". در اینجا نویسنده، روزنامه نگار جوان، محمدحسین بگی، این سوال را مطرح می کند: "پوتین کیست - سیاستمدار یا افسر اطلاعاتی؟" بعدی: "نفوذ روسیه". این درباره جاسوسان روسی است که دو قرن است در ایران زندگی و کار می کنند. سپس مصاحبه ای با آخرین سفیر ایران در شوروی، نعمت الله ایزدی می آید. در اینجا به ما می گویند که اتحاد جماهیر شوروی در طول جنگ ایران و عراق چگونه رفتار می کرد (از صدام حسین حمایت می کرد و به طور کلی نسبت به ایرانی ها بسیار خصمانه بود). و البته مطالبی که به الکساندر دوگین اختصاص داده شده است. در مجله به فیلسوف "راسپوتین پوتین" می گویند به طور کلی، تا زمانی که چنین مجلاتی همچنان هستند، ایجاد اعتماد دشوار خواهد بود و قابل درک است که چرا با وجود موضع مقام معظم رهبری، مردم عادی ایران اغلب نسبت به روسیه بدبین هستند.